Caliban – Zeitgeister

Het Duitse Caliban is opgericht in 1997 en heeft ondertussen elf albums op de naam staan. Langzamerhand hebben ze hun fanbase weten te vergroten en de laatste vier albums wisten allemaal de top tien van mijn jaarlijstjes te halen. Met het nieuwe album Zeitgeister brengt Caliban niet helemaal een nieuw album uit. Nadat de band Sonne van Rammstein coverde, kwam de band erachter dat zingen en schrijven in je ‘moerstaal’ soms net dat beetje extra venijn kon toevoegen aan het karakter dat een compositie muzikaal vraagt. Uit de gehele discografie werden zeven composities gehaald en voorzien van een Duitse tekst.
De Zeitgeister (tijdsgeest) vermengd met de ‘nieuwe’ teksten geven het album wel een flinke extra vibe mee. Waar originele composities nog wat kaal konden klinken, laat Caliban horen op Zeitgeister dat ze in alles een stuk volwassener klinken en over de hele linie is er krachtig ingezet op een stevig karakter. En dat maakt van Zeitgeister een album om van te genieten als nieuw album en niet als ‘coveralbum’. Het geheel wordt ingeluid door een licht gothisch intro dat overgaat in Trauma waaraan Matthi (Nasty) zijn bijdrage graag wilde leveren. Trauma is de versie van Aren Of Concealment van het album A Small Boy And A Grey Heaven uit 1999. De zang aan het begin hakt er meteen goed in en wanneer het gitaarspel en vooral het drumspel hun intrede doen, gaat mijn adrenalinepeil een stuk naar boven. Het geheel gaat daarna weer over in een groovend stuk met het stuk rap dat een stuk strakker klinkt dan de zang in het origineel, waarmee meteen duidelijk wordt dat de productie op Zeitmeister het geheel al op voorsprong zet ten opzichte van het origineel. Caliban weet in Trauma te spelen met ritmes en intensiteit en dat geeft het geheel een krachtig en gevarieerd karakter. De tweede compositie die van A Small Boy And A Grey Heaven is gehaald is Intolerance dat gewoon vertaald is naar Intoleranz. Door de krachtige erupties en de dikke breakdowns weet Caliban ook hier dik te overtuigen. De riffs razen als een mitrailleurregen om je oren en de stiltes voor de storm zijn inderdaad de welbekende stiltes die hier een dikke breakdown inluiden. Daartussen is er ruim aandacht voor een pakkende melodie en strakke riffs. Caliban laat je in (deze versie van) Intoleranz alle hoeken van het metalcorespectrum zien en hoezeer gegeseld door deze auditieve aanval is het van begin tot eind genieten. Blaas me maar omver.

Om het geheel chronologisch in beeld te brengen ga ik verder de compositie Feuer, zieh’ mit mir dat oorspronkelijk als Between The World op Shadow Hearts uit 2000 te vinden is. Een compositie die gezegend is met een dikke groove waarin de ritmesectie als een bepalende heimachine onophoudelijk inbeukt op je gehoor. De clean vocals passen uitstekend in het geheel en bieden een mooi contrast tegen de grunts en growls die in de coupletten heel sterk aantonen hoe scherp de Duitse taal gebruikt kan worden en waarin Caliban dat doel uitermate goed uitwerkt. Een doel dat ook in Intoleranz sterk naar voren komt.  Naar het einde toe wordt er middels een goede breakdown nog even sterk gerifft richting de afsluiting.
Van het album Vent is de compositie Tyranny Of Small Misery bewerkt tot Ausbruch Nach Innen. Het start allemaal relatief rustig met een korte rap. Wanneer de groove ingezet wordt, volgt automatisch een stevige versnelling. Caliban heeft zich de luxe verschaft om geregeld met het tempo te spelen en in de langzamere stukken is de waardering voor Rammstein voor mij duidelijk aanwezig. Naast de verschillende zangstijlen die ingebed zijn, heeft de band nogmaals een stukje rap ingezet waardoor de compositie heel gevarieerd klinkt terwijl de samenhang goed blijft bestaan.
De strakke metalcore waar Caliban mee weet te overtuigen vinden we op het hele album terug, maar heeft in Mein Inferno (My Little Secret van het album The Opposite From Within uit 2004) zeker een voorbeeld. De mix van grunts en clean vocals is duidelijk aanwezig en de samenzang die gebruikt wordt, geeft een gevoel van ‘samen zijn’. Een soort broederband die je meeneemt in de wereld van Caliban. Dat gevoel is er zeker ook in Herz (I Will Never Let You Down van The Awakening uit 2007) en Nichts Ist Für Immer (All I Gave van Say Hello To Tragedy uit 2009) aanwezig. Herz heeft die samenzang en Nichts Ist Für Immer heeft een toegankelijke melodie en een fijn refrein waaruit passie en energie blijkt. De vette breakdown maakt dat gevoel helemaal af met een voelbare interne trilling door je ruggegraat.
Naast de zeven ‘bewerkte’ composities heeft Caliban op Zeitgeister ook nog een nieuwe compositie opgenomen die al eerder als single naar voren is geschoven. nICHts. Qua geluid past het uitstekend in dit album met de Zeitgeister als leidraad. De Zeitgeister als verbindend element. nICHts ademt in alles het karakter van Caliban en is een compositie die, naast al bestaande composities als Ich Blüte Für Dich en Memorial, live zeker tot de favorieten kunnen gaan behoren.
Met Zeitgeister levert Caliban een nieuw oud album af. Op voorhand had ik het idee dat het een soort van ‘verzamelalbum’ zou worden, maar Caliban heeft me helemaal overtuigd door de nieuwe opnamen en geeft een nieuwe dimensie aan de veelal al sterke ‘oude’ composities uit het oeuvre. Zeitgeister is zeker een album dat je gewoon kunt aanschaffen wanneer je alle albums al in huis hebt, want de bewerkingen zijn erg sterk in een nieuw jasje gehesen.