Le Vergini Folli is een logisch vervolg op hun laatste album Vertute, Honor, Bellezza. Bij het ontstaan van deze Italiaanse band was de muziek nog een mix van darkwave gecombineerd met klassieke zang. De laatste jaren heeft de neoklassiek meer en meer de bovenhand gekregen. Gevolg is dat Le Vergini Folli een puur neoklassiek, heavenly voices album is. Hoofdingrediënten zijn de verschillende vrouwenstemmen die, soms aangevuld met koor, tot grote hoogten stijgen. Wat betreft instrumenten staat de piano centraal. Incidenteel aangevuld met, bijvoorbeeld, een viool, keyboard of e-bow gitaar. De (samen)zang speelt echter de hoofdrol. Belangrijkste inbreng hebben de drie leadzangeressen. Hun onderling verschil in stem zijn de kern van de muziek. Bij bijvoorbeeld Pace Non Trovo wordt deze samenzang aangevuld met mannenzang. Het is opvallend hoe Elena Previdi (geestelijk moeder achter Camerata Mediolanense) de muziek omschrijft in het boekje bij de CD. De muziek wordt bestempeld als muziek die niet meer ‘in’ is. Dat komt niet alleen door de manier van muziek maken, maar ook door de teksten die uit het verleden komen. Uit (vergeten) gedichten en literatuur. Daarnaast wordt er gewezen dat de luisteraar in alle rust deze bijzondere plaat tot zich moet nemen. Dat klopt precies, want Le Vergini Folli opent haar pracht en praal pas na een flink aantal keren luisteren. De muziek ontdekken vraagt om onthaasten en diepere aandacht dan een vluchtige luisterbeurt kan bieden. Wanneer dat lukt dan blijkt Le Vergini Folli een muzikaal meesterwerk.
Camerata Mediolanense