Cardinal speelde vorig jaar reeds als support van het Duitse Victory in België en stond zopas in Poppodium Volt in Sittard als voorprogramma van de ook al Duitse hardrockband Wucan.
De eerste EP werd I gedoopt en bevat vijf tracks. Die zijn allemaal catchy en onmiddellijk meezingbaar, net de sterkte van hardrock. Meer een kruising van Mötley Crüe en Whitesnake dan pakweg WASP of Guns ’n Roses. Twijfelend tussen tijdloos en retro. In de lyrics keren veel hardrock-clichés terug, maar dat kan dit genre wel hebben. Sign Of The Cross is één van de snelst gespeelde en vinnigste van de vijf. Mooie songopbouw en solo’s. Hetzelfde geldt voor Child Of The Night en NDA: heel degelijke songs die tegelijk heel vertrouwd klinken en soms toch kleine verrassinkjes verbergen. Een NDA is een non declaration act of geheimhoudingsverbintenis. Nightflyer is meer een militante ‘stomper’ dan een ‘flyer’. Ook deze valse trage heeft weer die heerlijke koortjes. Slaying The Giant is een interessante afsluiter, vanwege de voor dit genre gedurfde break en spoken word, wat we eerder in de prog verwachten.
Het enige minpunt dat we kunnen vinden bij deze release is het artwork. De eenvoud daarvan staat in schril contrast met de moeite die de band in de muziek gestoken heeft.
Hardrock is aan een comeback bezig. Deze Cardinal heeft alles in zich om uit te groeien tot één van de vaandeldragers van die revival. Een stek op de affiche van het volgende WildFest zou toch moeten lukken.