Carice van Houten – Oosterpoort (Groningen) 23/04/2013

Als je aan Carice van Houten denkt, denk je direct aan de succesvolle filmactrice in tal van films waarin zij een (hoofd)rol in heeft gespeeld en aan een actrice die vele prijzen heeft binnengehaald. 
Minder bekend zijn haar ambities die ze als zangeres wil maken. Een interessant gegeven, vooral omdat ze met haar cd “See You On The Ice” vriend en vijand verrast. Met een kleine tour door Nederland doet ze op 23 april een bijna uitverkochte Oosterpoort in Groningen aan. Als fotograaf zonder camera (fotograferen was absoluut niet toegestaan) was ik toch nieuwegierig hoe ze het gaat brengen.
Exact op 20.00 uur begint het voorprogramma met de Amerikaanse band Dusty Stray Band. Zij presenteren hun nieuwe album Family Album  dat ook precies een half uur duurt. Hun muziek is opzicht wel leuk, maar men komt toch vooral voor Carice.
Carice van Houten  begint na een half uurtje met een rustige opening Siren to the Sea, gevolgd door het mooie Time. Wat direct opvalt, is haar zuivere stem en haar toch wat nerveus gedrag op het podium. Het is duidelijk nieuw wat zij doet en dat laat ze ook merken. De zaal vindt het allemaal prima en geniet best wel.
Maar vooral het eerste gedeelte van haar show doet toch wat robotachtig, zonder echte beleving en emoties met af en toe een verhaal zoals bij het nummer Recovery Mission dat goed en theatraal gespeeld wordt en I’m Here, een liefdeslied met een goede drumsolo. Haar singel Emily wordt met gejuich ontvangen en het nummer Broken Shell wordt sfeervol gebracht met goed gitaarspel van JB Meijers, de producer van haar cd.
Verder is het wat statisch, dat veranderd als de band een vrij lange intro speelt en Carice in een discopakje het podium opkomt met het nummer Parade. De show lijkt wat los te komen maar bij het volgende nummer alive (een cover van Empire Of The Sun) gaat het direct helemaal fout qua muziek en zang. Ze schrikt er zelf van en is even totaal van slag. Gelukkig pakt ze het goed op en onder luid applaus van de zaal begint ze halverwege opnieuw met het refrein snel gevolgd door het rustige The End Of The World.
De laatste nummers zijn vooral covers waarvan Whole Of The Moon van the Waterboys en vooral Still I Dream Of It van de Beach Boys mooi worden gebracht.
Met haar toegift Cloudbusting, van Kate Bush dankt ze Groningen zonder even haar band te introduceren. Een band dat het qua geluid goed maar niet echt spannend brengt. Maar samen met de mooie stem van Carice klopt het verder allemaal wel. Jammer alleen dat het allemaal wat plichtmatig wordt gebracht en dat Carice op momenten toch nerveus is en soms haar tekst vergeet. Zingen voor een zaal is toch wat anders dan acteren. Maar zingen kan ze en als ze veel podiumervaring heeft opgedaan, kan er best wel wat moois uitkomen.