Carnifex neemt op de Necromanteum tour ter ere van hun nieuwe album een bont gezelschap op sleeptouw. Vexed, Aborted en Revocation zijn mee op tour, wat een smakelijke package mag heten. Het verbaasde mij dan ook dat niet Amsterdam, Tilburg, Nijmegen of Utrecht aangedaan werd, maar dat voor de exlusieve Nederlanse show afgereisd werd naar Hengelo; Een thuiswedstrijd voor ondergetekende. Opgewekt rij ik in een half uurtje (wat een verademing) richting Metropool voor een heerlijke avond death metal en deathcore.
Aan Vexed de eer om deze avond af te trappen. Het is al gezellig druk in de grote zaal. De band zet in met Anti-Fetish, een nummer van het vorig jaar uitgebrachte Negative Energy. Het gemêleerde publiek moet nog even warmdraaien, waarbij de way doffe sound in het begin niet iedereen direct meekrijgt. De band heeft in Megan Targett een energieke en uitgesproken frontvrouw met een gaaf stemgeluid. In de hoge screams en de spaarzame cleane momenten schiet het soms net een beetje uit de bocht, maar haar lage grunt weet zeker te overtuigen. Ze durft ook kleur te bekennen door een van de nummers op te dragen aan alle LGBTQI+’ers in de metalscene. ‘Zonder hen geen pride in metal’ aldus Targett. De band speelt een groovy en moderne stijl metal die fans van Architects, Jinjer of het nieuwere werk van Bury Tomorrow zeker zal smaken. De gitaarsound knalt helaas net niet genoeg door de mix om de energie goed over te brengen (wellicht doordat er slechts 1 gitarist op het podium staat). Toch weet Vexed binnen het halve uur dat ze op de planken staan steeds meer hoofden in beweging te krijgen en ontstaat bij Nepotism zelfs de eerste moshpit van de avond.
Daarna is het aan de Belgische grootmeesters van Aborted om het publiek verder warm te krijgen. Met een hagelnieuwe plaat onder de arm treedt de extreme death metal band onder leiding van legendarische brulboei Sven de Caluwé aan in Hengelo. Dit keer zonder bassist, want Stefano Franceschini is eruit gestapt om zijn PhD te halen. Over de nieuwe plaat Vault of Horrors was ook op onze website al genoeg positiefs te lezen. Het album is een schot in de roos en de band pakt dan ook graag de gelegenheid om het publiek op dit nieuwe werk te trakteren. Nummers als Condemned to Rot, Insect Politics en Brotherhood of Sleep vertalen zich uitzonderlijk goed naar een live setting. Voor de fans die veel oud werk hopen te horen heeft Sven een duidelijke boodschap: “sucks to be you”! Voor zover ik kan zien zijn er deze avond echter geen klachten. De band speelt energiek, het geluid is na het tweede nummer strak en krachtig en de band bouwt er in Hengelo een waar death metal feest van. Zelfs Julien Truchan van de Franse grindhelden Benighted springt (enigszins gedwongen) de wall of death in. De zanger is voor een vrijgezellenfeest in Nederland en moet er vanavond dus aan geloven. “You’re no longer in Hengelo, you’re in Sparta!” aldus Sven, die het publiek nog eens maant om alles te geven. Volgend jaar bestaat de band al dertig jaar maar van een routine exercitie is geen sprake. Het speelplezier straalt er van af en Aborted zet een ongelofelijk strakke en explosieve set neer. Indrukwekkend!
Na het overdonderende geweld van Aborted mag Dave Davidson met zijn Revocation aanleggen voor een salvo aan technisch hoogstaande death metal. Met Diabolical Majesty gaat de band direct voor de strot, hoewel dit net als bij de vorige bands enigszins teruggehouden wordt door een wat doffe mix. Waar de band vorig jaar januari in Doornroosje nog met bassist op het podium stond, is er deze keer slechts een drumkit en twee gitaren meegenomen. Na de opener zet men door met Nihilistic Violence, The Outer Ones en Madness Opus. De band heeft er duidelijk lol aan, ondanks dat het publiek toch wat minder in beweging lijkt te zijn dan bij Aborted het geval was. De setlist bestaat voor een groot deel uit mid-tempo werk, wat het sublieme gitaarwerk de volle gelegenheid geeft om de spotlight te eisen, maar tegelijkertijd de energie iets uit het optreden haalt. Ondanks dat blijven de moshpits redelijk doorgaan en voor de liefhebber van hogeschool gitaarwerk is het puur genieten om een genie als Davidson aan het werk te zien. De man oogt en klinkt als een mix van Chuck Schuldiner en Marty Friedman in optima forma. Zelfs de duivel komt nog even aanwaaien bij Lessons in Occult Theft. “You’ve summoned the devil. One of you is definitely on the naughty list!” aldus Dave. Na Godforsaken en publiekslieveling Of Unworldy Origins is het afgelopen met de pret. Voor de liefhebber van de band was het een smakelijk optreden, maar zo sprankelend als hun headliner show in 2023 werd het helaas nergens deze avond.
Het is iets voor tien en tijd voor de headliner van de avond. Carnifex wordt onder luid applaus onthaald en wie nog twijfelde aan de headliner capaciteiten van de band wordt snel op zijn plek gezet. Het publiek en de band hebben er beide duidelijk zin in. Vanaf het begin staat het geluid als een huis en draaien de circlepits op volle toeren. Frontman Scott Ian Lewis is goed bij stem en imponeert met zijn krachtige uitstraling en natuurlijk overwicht op het publiek. Hij vraagt en wij draaien; wat zich vertaalt in moshpits, crowdsurfers en uitzinnige headbangers. De Amerikanen spelen een heerlijk diverse set met mooi nieuw werk van Necromanteum en voorloper Graveside Confessions. Ook de door Lewis als “MySpace kids” bestempelde fans van het eerste uur worden op hun wenken bedient. Hell Chose Me, Lie to My Face, Drown Me in Blood en natuurlijk Slit Wrist Savior walsen door de speakers en het publiek zingt gretig mee. Nieuwe nummers als titeltrack Necromanteum en het zeer sterke Infinite Night Terror komen echter minstens zo goed uit de verf. Als tijdens Hatred and Slaughter het Hengelo lukt om een crowdsurfer zo goed als het hele nummer hoog te houden is de lol compleet. De band oogt zeer comfortabel als hoofdprogramma en speelt vol overtuiging. Het lijkt bijna routineus, zo professioneel en strak komt de band over. De band viert volgend jaar zijn twintig jarig bestaan en lijkt helemaal klaar voor de toekomst. Jong en oud loopt deze avond weg met Carnifex. De band bewijst deze avond een terechte headliner te zijn. Om iets voor elf loopt de avond op zijn eind en kan Metropool terugkijken op een memorabele avond in het oosten van het land.