Het wordt – bijna – traditie dat we op de vrijdag van Castlefest aanwezig zijn. Ook dit jaar zijn we er maar één dag. Gevolg is dat we regelmatig aan het rennen zijn om de bands te zien die we willen zien en daarnaast toch nog voldoende tijd over houden voor alle andere dingen die er te zien en te doen zijn. Gevolg; je ziet nooit alle bands die je wilt zien. Zeker niet als vandaag verschillende bands (bijna) tegelijk spelen. Hadden we maar alle dagen moeten gaan. Gezien het programma van dit jaar voor volgend jaar wel weer een optie.
Dat Castlefest een eigenzinnig, uiterst sfeervol evenement is en geen typisch muziekfestival hebben we al vaker aangegeven. Dat dit evenement ondanks de grootschaligheid toch ‘klein’ aanvoelt is een compliment voor de organisatie. Net als dat, bij mijn weten voor het eerst voor een middeleeuws/ fantasy festival in Nederland, de zaterdag is uitverkocht. Tot slot een compliment voor het muziekprogramma dit jaar, want naast de bekende headliners en ‘usual suspects’ zijn er dit jaar voldoende bands die hier nog niet eerder hebben gespeeld of zelfs nog niet eerder in Nederland hebben gespeeld.
We zijn vroeg op om vanuit thuis de lange reis te maken, want de dag start met een optreden van het Russische Theodor Bastard. De muziek omschrijven is eigenlijk onmogelijk, want de Russen halen hun invloeden bijna overal vandaan. Laten we het popmuziek met een mix van wereldmuziek, triphop en Russische folk noemen. Zangeres Yana Vena haar stem heeft dezelfde mogelijkheden en kwaliteiten als, bijvoorbeeld de zangeres van Irfan of Dead Can Dance, maar ze lijkt haar stem vandaag nauwelijks in die zin te gebruiken. Het komt overeen met de beweging die de band de laatste jaren gemaakt heeft. Van meer (eigenzinnige) wereldmuziek (zoals op “Pustota”) naar eigentijdse popmuziek met wereldmuziek invloeden (zoals op hun dit jaar uitgebrachte CD “Vetvi”). Dit optreden, die overigens bijna een half uur te laat begint, heeft de nadruk op de meer pop georiënteerde nummers liggen. Sfeervol gebracht, met prachtig samenspel en voldoende power (vooral wanneer bandleider Fedor Svolotch de zang op zich neemt). Theodor Bastard weet te overtuigen en brengt de eerste dansers van vandaag al in beweging.
Door de late aanvangstijd van Theodor Bastard mist ondergetekende een nog groter deel van het optreden van het uit Spanje afkomstige Trobar de Morte. Hun middeleeuwse fantasy folk weet echter tijdens de nummers die we zien te overtuigen. Een deel van het publiek swingt op de muziek en een ander deel ligt lekker languit in het gras te genieten van de muziek. De nummers die ik meekrijg zijn vooral de wat meer up-tempo dansbare nummers. Jammer dat het eerste optreden zoveel uitgelopen is, want dit smaakt naar meer.
Onder het genot van de gezellige tonen van Triskillian (een Duitse folk band die live, met dank aan de twee zangeressen, het best te omschrijven is als een lichtvoetige Faun variant) genieten we van ons knobibrot (die dit jaar ineens als het Engelse garlic bread wordt verkocht). Daarna gaan we over de uitgebreide markt, de verschillende velden (zoals de historische markt, kunst op straat, etc) en praten we bij met mensen onder de tonen van Cesair (die we, als het goed is, in november in Zeist gaan zien). We krijgen nog net mee dat Cesair een nummer speelt met de leden van Irfan (en dat Irfan toch weer een andere zangeres heeft meegenomen in plaats van de onovertrefbare zangeres Denitza Seraphimova).
Daarna wordt het zowaar tijd voor een trendbreuk met het Franse Stille Volk. Een zanger in plaats van een zangeres zoals bij zoveel bandjes tijdens dit Fest. Een andere trendbreuk is dat hun achtergrond veel meer metal georiënteerd is. De nummers zijn dan wel typisch folk, maar de opbouw van de nummers kenmerken zich toch door de rock achtergrond. Hun laatste CD “La Peira Negra” vergeleek ik nog met Gae Bolg, maar dat komt er live niet uit. Hier is het pure folk die de klok slaat. Hun mannelijke Franse zang en het gebruik van andere invloeden maken Stille Volk echter een aangename variatie op het overige muzikale aanbod van dit festival.
Nadat we Shireen helaas missen door honger en vermoeidheid komen we op tijd terug bij het Meadow Stage voor het Franse Hiks. Hiks, het zegt me niks, maar tot mijn verrassing staat het voor het podium vol met dansers. Hiks zal wel gebruikt worden voor verschillende balfolk lessen, want bij geen enkele andere band is het aantal dansers zo groot. En terecht, want Hiks brengt beweeglijke, prima dansbare electro pop rock met een flinke saus Bretonse folk.
Tot slot nog even een kort bezoek aan Kelten Zonder Grenzen met hun relatief rustige muziek op (vooral) harp en viool. Toch altijd met voldoende tempo voor verschillende balfolk dansen. Toch te rustig, want de vermoeidheid slaat te zwaar toe. Via het Village Stage en Omnia die net ‘Earth Warrior’ spelen voor een groot opgekomen publiek eindigen wij onze Castlefest dag.
Weer een erg geslaagde dag (net als de meeste voorgaande jaren), want een muziekliefhebber (als ik) is pas gelukkig als hij het hoofdpodium niet of nauwelijks gezien heeft. Dat houdt namelijk in dat Castlefest dit jaar meer dan voldoende aandacht heeft gehad voor nieuwe en verrassende bands.
En oordoppen waren ook wel handig – althans voor kinderen:
De ‘green things’ kregen dit jaar een andere dimensie:
Via live stream was Castlefest te volgen. Terug kijken kan dus (hoewel op dit moment nog niet alle dagen terug te vinden zijn). Check in ieder geval: [iframe id=”https://www.youtube.com/embed/ARIYI9ko4c0″]
Meer info op: Castlefest
