Cathubodua bracht begin vorig jaar hun derde album Interbellum uit. Wij van Rockportaal gingen daarom even polsen bij zangeres Sara. Het werd een mooi gesprek over heden en toekomst van de band.
Jullie album Interbellum is bijna één jaar geleden uitgebracht. Hoe kijk je daar nu op terug?
Sara: Het uitbrengen van Interbellum was een heel hectische periode: er kwamen drie videoclips uit, we hadden een reeks eigen release shows georganiseerd en online en offline kwam onze muziek wel even echt in de aandacht te staan. Het fijne was dat we door de eerdere release van Continuum best wel wisten waar we aan toe waren, zodat we iets beter voorbereid waren op de hele hectiek. We kunnen dus terugkijken naar een heel gezellige periode van veel live spelen en ook online kunnen verbinden met fans over de hele wereld.
Van welke song van Interbellum ben je achteraf gezien het meest tevreden of breng je het liefste live?
Sara: Ik moet eerlijk toegeven dat dit antwoord waarschijnlijk niet unaniem is voor de band. Voor mij is dat Goddess Fallacy. Dat is even acht minuten lang opbouwen en een heel dramatisch meeslepend verhaal vertellen, eindigend met duellerende solo’s en absolute vernietiging. Heerlijk! Het leuke aan Interbellum is dat de nummers elk echt hun eigen karakter hebben in thematiek, stijl, tempo en gevoel, en dat merk je ook op podium. Dus zoveel leden, zoveel smaken bij Cathubodua.
Zijn jullie als band tevreden met de reacties en reviews? En met de fysieke verkoop of streams?
Sara: Wij zijn absoluut tevreden met de reacties. We kijken er ook altijd naar uit om die te lezen. Ook de matige of kritische reviews zijn welkom, want zo leren we ook hoe we ons volgende album net weer wat beter kunnen maken. Bij de reelease van Continuum konden helaas niet veel live spelen door een pandemie. Nu kon dat wel. We merken ook dat de verkoop voor ons heel erg goed gegaan is en daar zijn we erg tevreden mee. Uiteindelijk is het die steun die ons financieel ook een grote stap helpt om te blijven werken aan een volgend album.
Jullie hebben sinds Interbellum op Spotify 19.000 luisteraars in 122 landen, maar in het totaalplaatje van de band: zijn de CD-verkoop en de merch nog altijd belangrijker dan streams en video’s?
Sara: Financieel is alles van de merch-tafel bij concerten belangrijk. We zijn niet een band die heel grote inkomsten heeft, dus alle steun in de vorm van CD- en merchverkoop is echt een zwaar duwtje in de rug. Als je weet dat een album al snel meerdere duizenden euro’s gaat kosten, is dat heel welkom! Maar ook streams, shares en likes hebben een grote impact. We zien dat ook online marketing een grote invloed begint te hebben op onze populariteit. Hoewel dat financieel nog niet zo veel opbrengt, hopen we dan maar dat op termijn het iemand opvalt dat dat kleine bandje uit Belgie en Nederland toch een pak luisteraars heeft.
Een paar reviewers viel het op dat Interbellum een relatief kort album was. Liever geen vullers, of was er tijdsdruk?
Sara: Interbellum is dan ook een mooi gekozen titel. Hij staat voor veel, maar ook voor de overgang die we als band maakten in bezetting en in hoe we met onze muziek en het schrijven daarvan omgingen. We hebben echt bewust gekozen voor een korter album waar we met zijn allen helemaal achter konden staan. Met een nieuw team van songschrijvers hadden we bovendien wel wat verwachtingen in te lossen.
De promo voor het album liep goed met shows in België, Frankrijk, Nederland en Duitsland. Komen er nog Duitse concerten of festivals?
Sara: Ik hoop natuurlijk dat er nog veel Duitse concerten zullen volgen. We doen als band hard ons best om ook buiten de Belgische landsgrenzen voet aan wal te krijgen en we proberen onze banden met bands en festivals over de grenzen te versterken.
Waarom zijn er van Interbellum en van Continuum geen vinyl-albums uitgebracht?
Sara: Dat hebben wij uiteindelijk samen met het label beslist. Massacre werkt voor hun vinyl samen met één vinylperserij en de minimale afname-hoeveelheid is voor ons… onbetaalbaar, op dit punt. Ik wil het alvast niet uitsluiten dat het ooit gebeurt, want een vinyl met onze muziek zouden we wel vet vinden.
Zijn er al songs klaar voor een volgend album die live uitgetest kunnen worden?
Sara: De nieuwe nummers zijn al volop in productie! Een drietal songs zijn we aan het bijschaven in het repetitielokaal tot de demoversies.
Wordt het songschrijven en opnemen makkelijker als je al een paar albums op de teller hebt?
Sara: Een aantal albums op de teller geeft je wel meer inzicht in hoe je een album uitbrengen moet aanpakken, als een soort project. En de ervaring van studio, opnemen, schrijven en schaven aan nummers neem je elke keer mee. Dus je zou kunnen zeggen dat het makkelijker wordt. Maar ik merk ook dat wij zelf kritischer en perfectionistischer worden. Dus dat is dan het weer een kwestie van een goed evenwicht te vinden…
Cathubodua speelt live zelden covers, maar dit jaar zat er een nummer van After Forever in de set. Waarom dat nummer?
Sara: Bij een release show durven we al eens een bijzonder moment in te lassen en een nummer te spelen waarvan we denken dat het goed zou klinken met een Cathubodua-sausje. After Forever is toevallig een band waar we allemaal wel een geschiedenis mee hebben als luisteraar. En hun Monolith of Doubt ligt helemaal in ons straatje. Die uitdaging zagen we wel zitten!
In de aanloop naar Interbellum was er een lange zoektocht naar de juiste bezetting. Is dat frustrerend op zich of vooral frustrerend omdat je die nieuwe mensen nodig hebt om nummers te schrijven?
Sara: Toch vooral frustrerend op zich, op dat moment. Het schrijfteam van de nummers was gelukkig stabiel. Tijdens het schrijven en opnemen van Interbellum is er inderdaad van gitarist en drummer gewisseld: ineens kon Harald als drummer meebouwen aan een heel nieuwe album en zijn eigen input leveren. Toen onze ritmegitarist twee weken voor de opnames besloot er mee op te houden, heeft Robin in ijltempo nog alle partijen dubbel gestudeerd en heeft hij dus gewoon dubbel het werk geleverd in de studio.
Sinds kort zitten er twee Nederlanders in Cathubodua en ik heb de indruk dat je dat begint te zien in jullie concertagenda. Of is dat toeval en hebben zij daar weinig inbreng in gehad?
Sara: Met Cathubodua wilden we altijd al wat actiever worden in de Nederlandse concertagenda’s, dus de banden met Nederlandse bands en venues hadden we al opgebouwd. We merken wel dat het soms handiger is als we ‘onze’ Nederlanders met andere Nederlanders laten communiceren. Nederlanders zijn toch wat directer dan de Vlamingen.
Er zijn nog maar twee leden van de originele line-up in Cathubodua. Is dat gewoon jammer of is dat de normale gang van zaken voor elke metalband die meer dan 10 jaar bestaat?
Sara: Volharden in koppigheid noemen we dat. In tien jaar wijzigt er veel in persoonlijke situaties, maar ook de ambitie van Cathubodua is door de jaren heen nogal gewijzigd. Soms is het dan beter dat je afscheid van elkaar neemt en dan later gewoon nog eens een pint kan drinken met elkaar. Het lijkt me dus een natuurlijk fenomeen.
De huidige bezetting heeft – spreekwoordelijk – bloed, zweet en tranen gekost. Heb je er dan een arm, een been of een orgaan voor over om deze bezetting bij elkaar te houden of heb je meer iets van ‘kom maar op met nog eens een zoektocht naar nieuwe bandleden’?
Sara: Persoonlijk zou ik het wel waarderen als deze bezetting nog een paar jaar bij elkaar blijft… Die zoektochten zijn frustrerend en we hebben een heel gezellig clubje nu.
Als je terugkijkt naar de start van de band en naar waar je nu staat met Cathubodua, is het dan van ‘applaus voor jezelf’ voor wat je al bereikt hebt of staat er nog veel op de bucketlist?
Sara: Why not both? Ik denk dat we terecht supertrots mogen zijn op alles wat we al bereikt hebben, op de vriendschappen die we hebben opgebouwd, op de podia waarop we hebben gespeeld, op de muziek die we hebben gebracht… Maar doordromen kan altijd nog…
Wat staat er dan voor Cathubodua nog op de bucketlist?
Sara: Voor ons blijven dat de zomerfestivals in Europa (dat blijft toch een wilde droom), een keer een mooie nightlinertour mee kunnen doen met een andere symfonische metal band (hallo Blind Guardian? Dimmu Borgir?) Voorlopig hebben we nog geen breekpunten bedacht die ervoor zouden kunnen zorgen dat we stoppen met de band als we die niet zouden halen. Wij blijven gewoon koppig doorwerken!
Eind 2024 was er plots de band Maanvlinder met symfonische metal met Nederlandstalige lyrics. Heb jij dat al eens geprobeerd, een songtekst in het Nederlands? Of Frans, Duits, … Zou het kunnen werken voor Cathubodua?
Sara: Ik zou meteen klachten krijgen dat ik te Limburgs klink… Het kan misschien wel werken, maar dan klagen de Limburgers misschien dat ik niet Limburgs genoeg klink. Laten we het maar op het Engels houden, en op een zinnetje in het Latijn in Continuum.
Sara, jij wordt al eens gevraagd als gastzangeres bij andere bands en projecten. Doe je dat voor de eer, als kleine bijverdienste of om een beetje een netwerk op te bouwen?
Sara: Dat doe ik puur voor de lol en de uitdaging! Als een band me tien dagen voor een show vraagt of ik een set van een uur uit mijn hoofd kan leren of als ze vragen of ik ineens een death metal show kan doen, dan denk ik: als zij dat aan mij vragen, dan geloven ze in me, dus dan moet ik dat ook maar doen. Het zijn hele fijne momenten om eens een keer iets anders te doen.
In 2019 verloor Cathubodua met nauwelijks 2 punten de finale van de Belgische Wacken Battle. Jullie toenmalige drummer Ricardo won die battle in 2023 met Objector. Ik vermoed dat jullie hem die overwinning wel gunnen, maar hoe kijken jullie terug op die herinnering?
Sara: Ja verdorie! Ricardo stond wel gewoon op Wacken hé! En dat was dik verdiend. Objector is gewoon super en we hebben Rcardo’s nieuwe band daan ook voor onze releaseshow geboekt. Voor ons was dat een avond met gemengde gevoelens. We spelen namelijk niet graag battles en we voelen ons op zo’n battles sowieso al vaak de vreemde eend in de bijt. Om dan zo hoog te eindigen, dat was onverwacht en dat is nog steeds een warme herinnering… Maar zo nipt verliezen… dat is nog wel wat zuur.
Stel: de volgende gage investeren jullie niet in bier of nieuwe gitaarsnaren maar in een lotje voor Euromillions en jullie winnen samen 50 of 100 miljoen euro. Wat doen jullie dan met het geld?
Sara: Een volledige nieuwe lightshow kopen of een busje kopen met misschien een chauffeur er bij? Of ons volgende album nog beter laten knallen inzake productie en videos. En misschien nemen we dan allemaal een week of twee onbetaald extra vakantie om wat sneller muziek te kunnen schrijven… Of we gaan samen naar een festival of drie, om inspiratie op te doen.