Deze show verkocht in no time uit. Geen wonder, want de Next is wel een heel klein zaaltje voor een hoofdact van dit formaat. Wel een beetje een teleurstelling, zo vertelde Richie Cavalera me, hij dacht de grote zaal te hebben uitverkocht. Helaas, altijd baas boven baas en Davina Michelle had de grote zaal al geclaimd. Dit zorgt voor komische taferelen waarbij regelmatig bezoekers voor deze pop act in de rij met zware shirtjes gaan staan, net voor binnenkomst ontdekken dat ze de andere ingang moeten hebben en weer terug in de lange rij moeten. Het is zelfs zo erg dat een medewerker van 013 rondloopt om mensen naar de juiste rij te verwijzen. Geen zwarte shirtjes gespot in de Davina rij trouwens. Metalheads kennen de 013 intussen een stuk beter natuurlijk.
Incite’s Richie is een stoner in heavy metal vermomming. Backstage ontzettend laidback houdt hij wel van een blowtje. Dat blijkt ook wel uit het reggae deuntje dat klinkt als zijn band Incite het podium betreedt. Maar zo gauw het optreden echt van start gaat maakt die relaxte attitude plaats voor een explosiviteit die de hele set van 35 minuten zal aanhouden. Hij headbangt zo hard dat ik niet kan geloven dat hij er zonder nekpijn van afkomt. Een sprongetje vanaf de backline, rondrazen over het podium, met zijn tomeloze energie weet hij het publiek goed op te zwepen.
De dikke, groovende thrash is uitstekend geschikt om de zaal op te warmen. Vooral het werk van bassist Christopher Elsten springt er uit. Dik, technisch hoogstaand en zo enorm groovend. Het is een kleine teleurstelling dat War Soup, origineel opgenomen met pa Max door Richie solo wordt gezongen. Ik had gehoopt dat Max even op het podium zou komen om hem te ondersteunen. Maar niet getreurd, Richie brult gewoon voor twee. Het is niet verrassend dat in de setlist vooral gekozen is voor nummers van hun laatste plaat, Wake Up Dead, met o.a. Built To Destroy en Mental Destruction. We zijn wakker hoor!
Cavalera is hier vanavond natuurlijk om hun albums Bestial Devastation en Morbid Visions, eigenlijk Sepultura re-releases te laten horen. Enig gevoel voor drama is ze duidelijk niet vreemd. Met visuals op TV monitoren op de achtergrond en aanzwellende operateske muziek wordt de spanning redelijk lang opgebouwd tot de legendarische Cavalera broers, Max en Iggor met hun band het podium betreden. Een kunstje dat later nog eens herhaald zal worden als de band kort van het podium verdwijnt voor ze terugkeren onder klanken van O Fortuna.
Max ziet er met zijn spijkerarmbanden trve as fvck uit. Aftrap Bestial Devastation zorgt ervoor dat de zaal meteen uit zijn dak gaat. De Sepultura klassiekers zoals Antichrist, Crucifixion en Warriors Of Death gaan er in als koek. Mooi wel dat Cemitério’s Sexta-Feira 13 , ook te horen op album Bestial Devastation niet wordt overgeslagen. Max laat het publiek scanderen dat zij de enige echte Sepultura zijn. Nu valt dat te betwisten natuurlijk om dat de incarnatie van Max intussen een kortere geschiedenis kent dan de door Derick Green aangevoerde versie. Evenwel valt niet te ontkennen dat de nummers met een bezieling en passie worden gespeeld die respect verdienen. Igorrr en Max mogen op leeftijd zijn, de drums zijn nog steeds moordend snel en hard en de vocalen even rauw en krachtig. Respect is er ook voor Max naar het Nederlandse publiek toe, dat de band altijd op handen heeft gedragen. De Braziliaanse vlag in het publiek getuigt daar ook van. Hoewel Max het publiek regelmatig aanspoort tot een circle pit lijkt dat niet echt nodig. Het gaat er heftig aan toe tot aan afsluiter Troops Of Doom.
Een waardig optreden van de hele Cavalera familie. Moeder en manager Gloria Cavalera zal trots zijn!
Foto’s: Corinne Jansen-Vulders