Celestial Ruin – Pandora

Vier jaar na het volledige album The Awakening is de Canadese band Celestial Ruin terug met de EP Pandora. De productie van de EP was in handen van Joost Van Den Broek die we nog kennen als toetsenist van After Forever en die als producer al mooi werk leverde voor Epica, ReVamp, Xandria en Stream of Passion. In dat kamp hoort Celestial Ruin ook thuis: heel Europees klinkende, donkere symfonische metal. Productioneel valt er niks af te dingen aan deze EP die in eigen beheer wordt uitgebracht.
 
Pandora opent met Murder of Crows, een heel dynamisch en opzwepend nummer over zelfmoord, met een fraaie intro van toetsenist Ruben Wijga (ReVamp, Epica) die mooi overgaat in flink wat gitaargeweld. Wijga was er enkel bij voor de opnames en gaat niet mee touren. De EP vervolgt met No Quarter, over de legendarische piraat Davy Jones. Dat is een heel toegankelijk en gevarieerd nummer met opnieuw de gitaren mooi vooraan in de mix. Het opzwepende Sense of Exile, het derde nummer en tevens de single, gaat opnieuw over zelfmoord, maar dan als koppel.  Hier krijgt zangeres Larissa Dawn de kans om het hele bereik van haar stem te laten horen. Nevermore is een episch en soms aanstekelijk bombastisch werkstuk van bijna zes minuten, met ook flink wat synths, terwijl afsluiter Firestorm toont dat de band ook in minder tijd een nummer mooi laag per laag kan opbouwen. Gitarist Eriz Cruz mag op het einde een fraaie solo neerzetten.
 
Pandora is een foutloze EP en productioneel een stap vooruit ten opzichte van The Awakening. Elk nummer heeft hier een eigen gezicht gekregen. Producer Joost Van Den Broek laat Celestial Ruin op deze EP een stuk Europeser klinken dan bv. Evanescence en harder dan bv. Within Temptation. Fans van Nightwish uit de beginperiode, Delain, Autumn of A New Dawn zullen dit waarschijnlijk weten te waarderen.