Cesair: In maart écht het afscheid van Fieke!

20 november 2015 stond de Peppel in Zeist in het teken van schitterende muziek met Irfan en Cesair. Zoals we toen al aanhaalden; ‘Dit soort concerten zouden er veel meer moeten zijn in Nederland’. Op 18 maart wordt dit werkelijkheid. Dan spelen in dezelfde lokatie het neo-klassieke gezelschap Jyoti Verhoeff & Maya Fridman en de uit Rusland afkomstige etnische folk/ wereldmuziek top act Theodor Bastard. Een avond die je niet wil missen! Zeker omdat Cesair deze avond ook zal optreden en dat dit de allerlaatste keer is dat Fieke meespeelt. Alle reden dus om Cesair en Thoms, die deze avond organiseert, een aantal vragen te stellen. Zeker ook omdat het al lang stil is rondom nieuw werk van Cesair. Gelukkig vonden Monique en Thomas tijd om onze vragen te beantwoorden.
Hallo! Waar blijft dat nieuwe album? Zijn jullie al bezig met nieuwe muziek?
Monique: We zijn niet alleen bezig met nieuwe muziek; vanaf februari duiken we weer de studio in om ons langverwachte, tweede album op te nemen! Er zullen een hoop muzikale verrassingen op staan voor mensen die ons al een aantal jaren volgen in de vorm van niet eerder live gespeelde nummers. Dat we de tijd hebben genomen, komt voor uit de gedachte dat goede dingen moeten groeien en rijpen. Onze muziek ontstaat organisch, dat kunnen we niet haasten. Maar deze zomer komt het nieuwe album er toch echt en we hebben er vertrouwen in dat het geduld van onze fans ruimschoots wordt beloond!
 
En dan gaat Fieke ook nog weg. Kunnen jullie daar meer over vertellen?
Thomas: Fieke heeft ons halverwege 2016 verteld dat ze de band wilde verlaten. Wij verwachtten al een tijd dat ze deze beslissing zou gaan maken, omdat we in de loop van de jaren waarin we samen muziek maakten steeds duidelijker zagen dat ze het gelukkigst werd van haar werk als producer en engineer en minder als uitvoerend muzikant. Deze lange aanloop heeft er wel voor gezorgd dat we goed over haar vertrek hebben kunnen spreken en dat we ons er goed op hebben kunnen voorbereiden. Op 18 maart geven we ons allerlaatste concert samen met Fieke, daarna vertrekt ze écht. We vinden dat we heel dankbaar mogen zijn dat we het op zo’n mooie manier kunnen afsluiten. Je hoort vaak dat bands aankondigen van line-up te wisselen en dat het dan ook meteen klaar is… Zoals het nu bij ons gaat krijgen onze fans en vrienden de kans om echt afscheid te nemen. We ervoeren iets heel moois tijdens ons laatste concert met Fieke in Duitsland, eind 2016. Toen gaf het publiek na het laatste nummer heel spontaan nog een applaus speciaal voor Fieke. Dat was een heel oprecht en emotioneel moment. We denken dat niet veel artiesten in onze positie zoiets meemaken en dat maakt het voor ons heel bijzonder.

 
Hoe ziet het leven er na Fieke uit. Is dat al bekend?
Thomas: We hebben hele mooie plannen! Sowieso gaat Cesair door na Fiekes vertrek, te beginnen met het nieuwe album en een nieuwe line-up…
Monique: Op dit moment zijn we volop aan het brainstormen over de vormgeving en de invulling van de nieuwe band. Dit betekent onder andere nadenken over de show, de aankleding, nieuwe foto’s… Daarnaast ontbreken er een aantal prominente instrumenten na Fieke’s vertrek, zoals de draailier en de accordeon. Dit biedt ons vanzelfsprekend een uitdaging, maar ook een mogelijkheid om onze muziek weer eens onder de loep te nemen en na te denken over ieders partijen. Het is een creatief proces waaruit al een aantal inspirerende oplossingen zijn voorgekomen. Het tweede album, dat wij in dezelfde periode opnemen, zal een mooie brug vormen tussen het oude Cesair en het nieuwe Cesair.
 
Als ik de live shows zie op jullie website, ook in het buitenland, dan lijkt jullie bekendheid ook buiten onze landsgrenzen te groeien. Kunnen jullie meer vertellen waar jullie voor jullie gevoel op dit moment staan?
Monique: Onze positie op dit moment voelt als een geschenk. Wij hebben altijd de ambitie gehad om te groeien met de band en dat gebeurt nu. Zoals je zegt, vindt onze muziek ook gehoor in andere landen en dit betekent een enorme toename in de omvang van ons publiek. Één van de mooiste gevolgen daarvan, vind ik persoonlijk, is de interactie die je hebt met mensen die Cesair net ontdekken. Zij zijn heel oprecht in hun waardering en dat geeft ons de energie om bezig te blijven.
Daarnaast komen wij door de toenemende bekendheid steeds vaker in contact met andere muzikanten. We hebben al een aantal samenwerkingen op kunnen zetten met bands die voor ons bijzonder zijn, onder meer Irfan, Rastaban en Theodor Bastard. Dit was niet mogelijk geweest als wij binnen de landsgrenzen waren gebleven. Wel moet ik erbij zeggen dat wij heel veel te danken hebben aan Vana, die ons al een aantal jaar een mooie plek op Castlefest gunnen. Hier zijn wij opgegroeid, als mens en als muzikant.
 
Wat mogen we van Cesair verwachten in 2017? Nog speciale plannen?
Thomas: We hebben besloten om dit jaar geen te gekke megaplannen als een orkestshow of iets dergelijks uit te voeren. Het produceren van het album en het klaarstomen van de nieuwe band voor een reeks concerten in de tweede helft van 2017 hebben nu echt de prioriteit.
Monique: Ik denk dat we met de nieuwe line-up en de nieuwe nummers ons publiek voorlopig genoeg te zien en te horen geven. Aan de andere kant kunnen we het niet goed laten om iets bijzonders te doen, dus wie weet…
 
Thomas is initiatiefnemer van de concerten in de Peppel in Zeist, zoals op 18 maart met Theodor Bastard en Jyoti Verhoeff. Kun je ons vertellen waarom je voor deze line-up gekozen hebt?
Thomas: Het plan om een concert op te zetten kwam van twee kanten. Aan de ene kant zocht ik een lineup die paste bij de avond die ik voor ogen had – een mooie, indrukwekkende avond met, in de eerste plaats, mooie muziek die paste bij een dergelijk afscheid, omringd door vrienden. Met Jyoti en Maya hebben we een hele sterke band, dus ik wist meteen dat ik hen erbij wilde hebben.
Aan de andere kant stelde Fedor (de frontman van Theodor Bastard) mij precies op het juiste moment de vraag of we een concert met hen wilden organiseren in Nederland. Ik heb Theodor Bastard leren kennen op Castlefest, waar ik na 5 minuten gelijk verliefd was. Ze maken hele ongewone, tijdloze muziek die een stukje van je ziel raakt, zoals artiesten als Irfan of Dead Can Dance dat ook kunnen. De keuze was snel gemaakt, en De Peppel was meteen geïnteresseerd!
 
Waarom zijn jullie eigenlijk bij de Peppel in Zeist uitgekomen voor deze concerten?
Thomas: Het is de concertzaal waar we een beetje zijn opgegroeid. We hebben hier vaak gerepeteerd en we hebben er onze eerste echte clubshow gespeeld, als voorprogramma van Rapalje. De crew van de Peppel is enorm prettig om mee te werken, en de programmeur laat zien dat hij kansen durft te nemen door bands uit ons specifieke muziekgenre een podium te bieden.
 
Hoe ziet het vervolg eruit wat betreft concerten in de Peppel? Heb je daar al ideeën bij?
Thomas: Onze scene is opgegroeid op markten en festivals en je merkt dat men nog moet wennen aan het idee om dit soort shows binnen te doen – één van de grote punten van kritiek op de eerste wintereditie van Castlefest was bijvoorbeeld dat het niet buiten was, tussen de bomen en onder de sterren, maar in een poppodium. Wij geloven dat ons muziekgenre zich perfect leent voor clubshows, omdat je juist daar de kans hebt een concert met mooi, helder geluid en prachtig licht neer te zetten, speciaal voor die mensen die de moeite hebben genomen om naar je toe te komen. Het geeft zo’n concert iets intiems: je staat oog in oog met je allertrouwste publiek. Na de succesvolle eerste editie met Irfan eind 2015 wist ik zeker dat ik dit vaker wilde opzetten. We moeten nu zorgen dat het concert in maart goed bezocht wordt, zodat we aan alle Nederlandse poppodia kunnen laten zien dat deze muziek inderdaad leeft en zodat we in de toekomst nog veel vaker geweldige bands van heinde en verre aan ons publiek kunnen voorstellen!
 
Als je de afgelopen periode terugkijkt, waar zijn jullie, als Cesair, dan het meest trots op?
Thomas: dat ik nog steeds met trots naar ons debuutalbum kan luisteren!
Monique: Dat we als band niet alleen gegroeid zijn op muzikaal vlak, maar juist ook als personen. Het is niet altijd makkelijk om met hele verschillende persoonlijkheden binnen een band te werken. Toch hebben we tot nu toe elk obstakel overwonnen en daar ben ik heel trots op!
 
Waar valt volgens jullie nog wel wat te verbeteren of te veranderen?
Thomas: Er zitten nu 4 lange jaren tussen de eerste release van “Dies, Nox et Omnia” en ons komende album. Een van de redenen dat we niet eerder met een nieuw album zijn gekomen, is dat de band na de debuutrelease ontzettend hard ging rollen – en wij renden er achteraan. Een orkestshow, tig shows met gastmuzikanten, even een week op en neer naar Italië voor een optreden, een re-release en elke maand optreden in het buitenland. We hebben in die tijd zo veel ideeën gehad, die we vervolgens niet nagejaagd hebben, omdat er in combinatie met ieders werk of studie geen tijd meer over bleef. Straks hebben we met de nieuwe line-up de kans om onze tijd anders te verdelen. We zijn het er in ieder geval over eens dat CD nummer drie echt niet nog eens vier jaar op zich moet laten wachten 😉
Monique: Gelukkig heb ik al een hoop verse nummers in mijn hoofd voor na het tweede album. Dat voelt als rondlopen met goed nieuws dat je nog niet kan vertellen en daar ga ik zeker niet vier jaar mee wachten!
 
Als jullie grootste, mooiste droom uitkomt, hoe ziet die er dan uit?
Monique: Toen wij net begonnen, had ik een romantisch visioen van met zijn alle in een krakkemikkig busje de bergen door rijden op weg naar een optreden. Nu wij dit echt hebben gedaan en die roze wolk is opgetrokken, denk ik dat wij meer zijn gaan kijken naar hoe onze muziek mensen raakt. Muziek geldt als een universele taal en ik hoop dat wij onze muziek zo kunnen brengen dat het mensen verenigt in een gevoel van harmonie en de drang om de wereld wat mooier te maken. Daarmee bedoel ik niet dat wij een zware onderliggende boodschap hebben. Ik nodig ons publiek graag uit om mee te denken, om het gesprek met elkaar aan te gaan. Met elkaar praten is wat mij betreft de sleutel tot oplossingen. Veel van onze teksten gaan over de kracht van vrouwen en de schoonheid van diversiteit. Dat zij toevallig gevangen zijn in muzikale composities, maakt zulke gedachten juist toegankelijker.
 
Zijn we nog iets vergeten? Zeg het nu!
Allemaal komen op 18 maart!
Cesair

Er volgen nog interviews met Theodor Bastard en Jyoti Verhoeff & Maya Fridman.