Er wordt vaak gezegd dat een tweede album het moeilijkste album is voor een band. Zeker als het eerste album een (groot) succes is. Mogelijk een van de redenen waarom Omphalos vier jaar op zich heeft laten wachten. Liefhebbers van de band hebben al verschillende nummers voorbij horen komen tijdens de optredens. Net als het voorgaande album is er veel aandacht besteedt aan de omkleding van het album. Het ziet er allemaal weer fantastisch uit. Belangrijkste is natuurlijk de muziek en ook die klinkt weer goed. Productioneel zit het deze keer voortreffelijk in elkaar. Toch een van de (kleine) kritische kanttekeningen bij hun debuut. Omphalos markeert het afscheid van Fieke, die nu nog betrokken is, en het verwelkomen van de aanwinsten Faber Horbach en Luka Aubri. Voor fans van folk en middeleeuws geïnspireerde muziek is en blijft Cesair een aanrader. In de meeste nummers zit voldoende vaart om het goed te doen op de dansvloer. Bovendien heeft de band de kwaliteit om onverwachte breaks en interessante tempowisselingen door te voeren. Voorbeelden genoeg, luister bijvoorbeeld naar Umbra, Troll Kala Mik en Mardochaios. Op Ahes levert Stephan Groth (Faun) een meer dan verdienstelijke bijdrage. Isolde is een welkome, meer neo klassieke, afwisseling. Het geeft zangeres Monique van Deursen ruimte om een andere kant van haar stem te laten horen. Daarmee maken we een brug naar de aandachtspuntjes. Cesair is technisch tot in de puntjes verzorgt, maar vergeet daardoor soms diepgaandere emotie. Daar waar het debuut nog wel eens een spannend uitstapje maakte met Oosterse invloeden is daar nu weinig van over. Omphalos klinkt meer als een geheel, maar dat gaat ten koste van het diepere gevoel. Nu wordt constant een verhaal verteld over iemand anders. Klinkt goed, maar het album mist eigenlijk een of twee nummers waarbij het echt uit de tenen moet komen. Misschien een keer een meer persoonlijk verhaal als basis nemen zou kunnen helpen. Een of twee nummers Monique slechts ondersteunen met één a twee instrumenten of een (instrumentaal) nummer kiezen met andere invloeden zou het album (nog) meer afwisseling geven. Het geeft meer kracht en scherpte aan de andere, meer dansbare, nummers. Blijft echter staan dat Omphalos een prima album is. Zeker voor mensen die van de genoemde muziekstromingen (en bijvoorbeeld Faun) houden of gewoon heerlijk willen dansen op goede muziek.
https://www.cesair.nl/
Teaser 2