Nadat de lockdownregels werden versoepeld ging Chantel McGregor van het noorden van Engeland naar het zuiden, om daar met toetsenist Jamie Brooks nog het een en ander meer op te nemen. Omdat ze nu niet de enige muzikant was had ze ruimte om meer met het gitaarwerk te doen. Op Shed Sessions Volume Two gebruikte ze daarom de elektrische gitaar.
Als ze die tenminste gebruikt. Meerdere tracks, waaronder Radiohead’s Creep, zijn namelijk met alleen pianobegeleiding. Creep lijkt in deze uitvoering soms bijna een Tori Amos-versie. Da’s niet zo gek, want van Amos covert ze op dit album Winter. Een prachtige track, maar McGregor en Brooks slagen met vlag en wimpel in de cover. Dichtbij het origineel en met dezelfde kracht, zonder een karaokeversie te worden. Andere tracks zijn van Steven Wilson, Alanis Morissette, George Gershwin(!) en Joni Mitchell. Hier heeft ze bovendien twee van haar eigen tracks een nieuwe bewerking gegeven, Walk On Land – met een heerlijke lange solo vol uithalen – en de magnifieke instrumental April die in het gitaarwerk soms aan Gary Moore doet denken.
Je zou misschien verwachten dat ze voorzien van de elektrische gitaar een stuk steviger uit de hoek zou komen, maar dat is lang niet altijd het geval. Zoals gezegd blijft die sowieso een paar keer geheel achterwege, maar ook de prachtsolo in de cover van Steven Wilson’s Drive Home is gedragen en een stuk ingetogener dan in het origineel. De overstuurde gitaar in het tweede deel van Morissette’s Uninvited is daar dan weer het tegendeel van.
Coversalbums zijn nog wel eens makkelijke tussendoortjes. In die categorie valt ook Shed Sessions Volume Two zeker niet. Het zijn geweldige versies waar hoorbaar veel tijd en energie in zit, van zowel McGregor als Brooks. En misschien nog wel het belangrijkste ingrediënt: overtuiging.
Chantel McGregor website
Chantel McGregor – Shed Sessions Volume Two
341
vorig bericht