Chaoseum – Second Life

Het vorige album van Chaoseum heeft mijn aandacht zeker wel gekregen, maar het is er nooit van gekomen om een review ervan te plaatsen. Dat moest ik met het tweede album Second Life maar eens goedmaken want deze energieke band speelt modern metalcore, zoals ze het zelf omschrijven en dat klinkt allemaal verdomde goed. Visueel hebben ze ook nog wat te bieden en met dat in gedachten besloot de band na het eerste album First Step To Hell in 2019 meteen maar een livealbum op de markt te gooien met de titel Live In Hell – Les Docks, Lausanne.  Chaoseum is eigenlijk grotendeels voortgekomen uit de ‘ruïnes’ van Elferya. Ondertussen is er van zanger gewisseld en neemt CK Smile deze taak op zich.
Intro Xxv-Ix-Mmxx maakt nieuwsgierig en is als releasedatum altijd mooi te onthouden. Het theatrale karakter van de band komt hier mooi tot zijn recht en is de opmaat tot Hell Has No Way Out. Een opzwepend en uptempo compositie met een heerlijke gitaarmelodie. Het geluid schuurt aan de metalcore, maar er zijn zeker ook grunge-elementen terug te vinden in deze compositie. Zelfs in de krachtige stukken hoor ik een zweem van Avatar terug. De grunge is zeker ook terug te horen in Sex In Hell. Het tempo ligt hier wat lager en de slepende zang geeft dat bijzondere karakter. Je kunt bij Chaoseum ook vele kanten op want de zang en akoestische gitaar in het outro bieden een mooi contrast.
Daarbij is er een kleine tweedeling voor mij op het album. De meer richting rock klinkende composities aan de ene kant. Met het titelnummer Second Life, dat subtiel met een muziekdoosje begint is daarbij een goed voorbeeld. Het is daarbij door het opzwepende karakter en het hoge tempo een fantastische compositie die enigszins ook richting de thrashmetal beweegt. Het stemgeluid van CK Smile is daar mede verantwoordelijk voor. Ook in Feel is de stevige rock meer de basis voor het geluid. Of Burn My Eyes dat vooral gevoed wordt door een sterk riffgeluid met uiterst strak drumwerk. Erg goed is dat dit mooi omgeven wordt door een aantrekkelijk refrein. De eerste single Into My Split heeft aan de ene kant het rockkarakter en kan gezien worden als een zeer stevige ballad met krachtige erupties. Maar hier is de tweede kant van de tweedeling ook duidelijk hoorbaar. Die andere kant is namelijk de nu-metal die op een zeer geraffineerde manier is ingezet. Beste voorbeeld hiervoor is Smile Again. Ik ben werkelijk gaan zoeken op het internet of dit niet toevallig een KoRn-cover was. Alle elementen die ik kan waarderen in de muziek van KoRn komen zeker ook hier bij elkaar. Sterke zangpartijen, contrasten in intensiteit en een groovende riff die gevoed wordt door bas en drum. Ook Scream (met techno-elementen), Stick Under My Skin en Frozen hebben dat nu-metalkarakter. Frozen heeft een dijk van een ritmesectie die net buiten de maat voor zo’n vette groove zorgt. Het drumwerk valt dan al op en zeker wanneer er halverwege een tribalachtig stuk ingevoegd wordt. Slechts drum en een paar gitaarakkoorden overtuigen in hun eenvoud.
Second Life biedt de luisteraar een veelzijdig album dat vanuit de rock en de nu-metal laat horen dat Chaoseum zeker weet hoe ze een consistent geluid neerzetten van hoge kwaliteit. Er zijn geen inzakkers op het album en die variatie maakt van Second Life een heerlijk album dat nog vaak gedraaid zal worden.