Dit is het eerste volledige album van deze Nederlandse band, na hun EP’s Grey Pillar Sky en Floating. Het feit dat het uit de stal van White Russian Records komt trok mijn aandacht, doorgaans hebben die een fijne staat van dienst. Daarnaast ben ik een fijn van powertrio’s (en dit is er dus eentje) omdat ik hou van nummers zonder teveel opsmuk. Op dat gebied stelt deze band niet teleur. Op deze plaat treffen we namelijk acht nummers aan met een goede kop en staart, alles staat in dienst van het liedje. De sound lijkt diep geworteld in de jaren negentig indie scene, met een dikke Britpop saus. Ietwat lijzige vocalen worden regelmatig ondersteund door hoge backing vocals en dat alles begeleid door gitaarwerk wat best vinnig kan worden maar nooit uit de bocht vliegt. Het klinkt melodieus, bij tijd en wijle melancholisch, soms meeslepend, dan weer inspirerend en is kraakhelder geproduceerd. Mijn favoriete track is de terecht als single gekozen Camp Fire, dat onmogelijk is te luisteren zonder zachtjes met je voet te stampen. Daarbij moet ook nog even de vreemde eend op het album worden genoemd. De laatste track van het album Attention heeft een rauwere punkenergie en gaat meer richting Sonic Youth / Pixies noise dan Britpop met gesproken vocalen en een flinke portie swagger/branie.
Prima geschikt voor airplay op Studio Brussel, Radio 3 en KINK FM. Een geluid dat een groot publiek zou moeten kunnen bekoren.