Met de (voorlopig) enige headline show (dit jaar) in Nederland van Charlotte Wessels is een internationaal gezelschap afgereisd om de show te bewonderen, in een zo goed als uitverkochte Main Stage in de Bibelot in Dordrecht. Het concert staat daarbij in het teken van het meest recente album van de zangeres, The Obsession. Een album, waarvoor Wessels samen met haar band de studio in dook, waarbij eerder solo materiaal volledig door Wessels was gecreëerd.
Voordat Charlotte met haar band aantreedt is het de eer aan Ann My Guard om de avond in Dordrecht te openen. Voor mij een eerste (live) kennismaking met deze band, waarbij wel eens wat werk voorbij had horen komen. Maar dat werk laat zich deze avond niet terug horen, in ieder geval niet op de wijze als verwacht.
Singer-songwriter Eszter Anna Baumann treedt met ruime bezetting aan, in een semi-akoestische opstelling. Naar blijkt ook de lijn die is ingezet op het aanstaande album She of the Sea and Stars, welke in maart verschijnt. De sound van Ann My Guard, kan hierbij wel worden beschreven als alternatief met een hoofdletter A.
Hierbij wordt het geluid wat wisselend opgepakt in de Bibelot, waarbij het persoonlijk ook wel wat ‘wennen’ is aan het geluid. Zangeres Baumann en haar band raken zichtbaar verloren in hun sound, waarbij zelfs ook een vorm van fluisterend grunten zich laat terug horen. Speciaal voor het publiek in het Dordrechtse zijn al een aantal kopieën meegenomen van het album, nog voor de officiële release.
Na een korte ombouw pauze, betreden de bandleden één voor één het podium in de Bibelot, om vervolgens compleet Chasing Sunsets in te starten. Een lekkere stevige en energieke opener, met daarna, ‘op volgorde van’ The Obsession, Dopamine. Aangevuld met confetti slinger kanon, een knallend begin van de set.
Wessels geeft aan dat de volledige tracklist van The Obsession aan bod zal komen, maar er is ook nog ruimte voor ander materiaal. Waaronder een oudje als Afkicken, maar ook mag het muziek kennis maken met nieuw werk van de band, met Pity Party. Een nummer, welke wel in de lijn van het werk op The Obsession ligt.
Hoewel het publiek uit een redelijk internationaal gezelschap bestaat, blijven de verhalen tussendoor toch met name Nederlands, met af en toe wat ‘hybride Engels’, zoals Charlotte het zelf omschrijft. De verhalen omlijsten mooi de setlijst, waarbij het speelplezier zowel bij de zangeres als de band duidelijk is terug te zien (en zeker ook horen) op deze vrijdagavond.
Voor celliste Elianne Anemaat is het een ‘drukke’ avond. De celliste maakt deel uit van de samenstelling van Ann My Guard, maar vergezeld ook Charlotte Wessels een aantal keer deze avond. Waarbij voor velen al een bekend gezicht, wat al eerder op de avond bleek bij het voorstellen van de band van Ann My Guard, waarbij Elianne het applaus nog wat werd aangezet.
De band van Wessels, bestaat uit veel ‘bekende’ gezichten, mits teruggaat naar haar verleden bij Delain. Daarbij mag de band zich zo halverwege de set ook, met veel plezier, uitleven op het instrumentale Combusion, een song uit het Delain tijdperk.
Voor The Crying Room hult Charlotte zich in een shirt met ‘I Love Crying’, waarmee een lans gebroken wordt om af en toe best te mogen huilen. Voor een aantal mensen in de Bibelot heeft Wessels nog een troost snoepje, al is het de vraag in hoeverre deze nog niet gesmolten waren. Andere troost is er nog met het shirt, welke het publiek in wordt gegooid.
De avond in de Bibelot staat ook in het teken van de laatste show met Sophia Vernikov op de toetsen. Enkele weken geleden werd bekend gemaakt dat de wegen na de show zullen scheiden tussen de band en de toetseniste. Dat er van geen ruzie sprake is, bleek zeker ook deze avond, waarbij het jammer is dat Sophia de band verlaat, daar ze in korte tijd toch wel al een ‘vaste rots’ was geworden.
Met een van de persoonlijk (en mogelijk voor vele andere ook) favorieten, Soft Revolution, wordt de show afgesloten. Of nou ja, het gedeelte voor de encore. Tijdens Soft Revolution, mag Timo Somers zich nog even lekker laten gaan op de ‘vernieuwde’ versie van het nummer. De band keert daarna dan nog terug om de set echt definitief af te sluiten met The Excorcism, waarmee nog maar eens een brok energie de zaal wordt ingegooid, met daarbij ook wat (voorzichtige) grunts van Charlotte. Een lekkere afsluiting van een heerlijk energiek avondje in het toepasselijke Energiehuis, waar het Bibelot in gevestigd is.
