Met Birth Of Violence keert Chelsea Wolfe terug naar haar meer introverte periode. Waar voorganger Hiss Spun nog de harde gitaarstukken prevaleerde wordt er nu veel meer gebruik gemaakt van rustige, goed opgebouwde nummers. Wat blijft is het inktzwarte karakter. De rustigere opbouw geeft ruimte aan de intrigerende stem van Chelsea Wolfe. Net als de muziek geeft het een gevoel van rust en kalmte. Die dreigende ondertoon zorgt er echter voor dat de luisteraar constant alert blijft. Heel even komt er een moment voorbij dat Chelsea aan Heather Nova doet denken. Het intro van When Anger Turns To Honey herinnert aan die van Island. Grote verschil is dat Chelsea niet grossiert in weemoed, maar in een veel dieper liggende emotie. Birth Of Violence is geen makkelijk op te nemen brok entertainment. De geboorte van geweld heeft een compleet andere interpretatie gekregen dan, zeker ook door Hiss Spun, gedacht. De uitkomst is namelijk geen harde muziek, maar een introverte ontdekking naar de diepere emoties van Chelsea Wolfe. Het kent een eigen schoonheid. Een plaat die broeit en bij elke luisterbeurt steeds verder opbloeit. Prachtig album van een artieste die toch al flink wat mooie platen op haar naam heeft staan.
Chelsea Wolfe