Chickenfoot – Chickenfoot III

Na het succes van het debuut kon een opvolger niet uitblijven natuurlijk. En schrik niet, Chickenfoot III is gewoon het tweede album van de “supergroep”. Je hebt dus niks gemist.
Chickenfoot (Sammy Hagar, Joe Satriani, Michael Anthony, Chad Smith) gaat met dit tweede album verder waar het debuut ophield. Verwacht dus geen nieuwe ontwikkelingen of koerswijzigingen. De heren doen waar ze goed in zijn. Recht-toe-recht-aan hardrock waar het spelplezier vanaf spat. Net als het debuut lijken veel nummers ontstaan te zijn door middel van jamsessies waardoor ook dit album zeer spontaan overkomt. Geen oeverloos gepiel dus maar nummers gebaseerd op vrij eenvoudige gitaarriffs (die overigens wel zeer smaakvol worden gespeeld door meestergitarist Satriani) waarop de gehele band zich lekker kan uitleven. Luister maar naar Up next, Big foot, Last temptation en het groovende Alright alright waarin zelfs invloeden van Montrose te horen zijn. Naast Satriani is het uiteraard Hagar die met zijn stem en persoonlijkheid een grote invloed is voor de sound van Chickenfoot.
Het zijn vooral de afwijkende nummers die de meeste indruk maken. Come closer bijvoorbeeld waarin Hagar excelleert of het aanstekelijke Different devil dat in de toekomst prima zou kunnen fungeren als single. Ook de ballad Something going wrong is van hoog niveau en een mooie afsluiter van dit album. Niet alle nummers zijn even geslaagd (o.a. Three and a half letters) maar Chickenfoot III is een album waar de meeste fans wel raad mee weten.
Toch maakt deze band de meeste indruk op het podium en ik kijk dan ook reikhalzend uit naar de tour die er aan zit te komen. Helaas zal dit zonder Smith zijn die verplichtingen heeft met “dat andere bandje”. Hij zal worden vervangen door Kenny Aaronoff die eerder samenwerkte met o.a. John Cougar Mellencamp en John Fogerty.