Het begon voor de melodieuze/symfonische metal band in de jaren negentig met het uitbrengen van een aantal cassettes en het mini-album A Dragons Birth in 1997. Het eerste volwaardige album verscheen in 2000: Breathe Fire. Vervolgens was het negen jaar stil, behoudens een digitaal compilatie-album met demo’s uit de periode 1990 – 2005. Challenges was in 2009 het eerstvolgende teken van leven. Maar op het moment dat – met uitzondering van Cox en in ‘t Zand – iedereen dacht dat de band ter ziele was, is daar ruim dertig jaar na de oprichting en negen jaar na Challenges in de late lente van 2018 opeens Different.
Gelukkig heeft de ‘tand des tijds’ geen vat gekregen. Chinawhite rockt nog als vanouds. Met daar doorheen de bekende symfonische elementen. Wat niet vreemd is gezien de muzikale voorkeur van gitarist en toetsenman Peter Cox. De heren zijn inmiddels gepokt en gemazeld en weten hoe je een vet metal album moet (laten) produceren. Waarvan akte middels de twee onvervalste rockers Kiss Of Fire (met een heerlijk refrein) en Where I Stand waar het album mee begint. Dat komt mede op conto van zanger Phil Vincent. Hij heeft een uitstekende rock stem, die mogelijk enige gewenning vraagt.
Hello To The World is een rustige compositie met prachtige harmonieuze vocalen en een gitaargeluid die beiden doen denken aan de legendarische rockband Boston. Een geluid wat je overigens meerdere malen op het album tegenkomt. Mede daardoor vind ik het album twee gezichten hebben. Ruig, met een legio aan overstuurde gitaar riffs die soms tegen het agressieve aan zijn en dan weer glad en gepolijst. Zo laat het afwisselende Different – Eat It Raw beide gezichten zien (horen). Een van de positieve uitschieters is Wings Of The Wind. Phil Vincent laat zich hier van zijn beste kant horen. Muzikaal gaat het er stevig aan toe in een afwisseling van straight metal en progressieve metal.
Instrumentaal maakt Chinawhite ook goede sier. Zoals met het puntige en door gitaar gedomineerde Or The Same!. Maar helemaal met het afsluitende en met acht minuten langste nummer Thank You And Goodnight. Het is een enorm contrast met de voorgaande tien nummers. Je vraagt je zelfs af of dit wel dezelfde band is. Een speels intro op piano (door gastmuzikant Rolf Vossen) wordt gevolgd door minutenlang prachtig melodieus gitaarspel. Gaandeweg wordt de muziek intenser door de inzet van een tweede gitaar. Om vervolgens in alle rust en symmetrie te eindigen. Ik vind dit werkelijk een sublieme afsluiting van een verrassend en fris album.
Different bewijst dat Chinawhite nog springlevend is. Liefhebbers van melodieuze en symfonisch getinte rock en metal raad ik aan het album te gaan beluisteren. Wellicht laten de heren ons voor 2027 weten of er nog een nieuw leven in zit…