Het feit dat pas laat bekend wordt dat de openingsact later gaat beginnen pakt in die zin gunstig uit dat de zaal al lekker vol is. Sterker nog, het lijkt zeker tegen het uitverkochte aan. En dat terwijl het in de Basement van Dynamo ook behoorlijk vol gelopen is voor Toxik. Goed om te zien hoe graag mensen nog naar live muziek komen kijken. Natuurlijk is vanavond ook een band te gast op de Main Stage die de post-hardcore scene zowat groot heeft kunnen maken.
Het nieuwere werk van Thursday zou nog niet eens zo’n gigantisch grote sprong zijn na het optreden van Chris. Echter, het blijkt al snel dat de mannen uit New Jersey vooral teruggrijpen naar het oudere, hardere materiaal. Ze vieren dan ook hun 20-jarige jubileum. Met nummers als Understanding in a Car Crash blijft het gaspedaal behoorlijk ingedrukt en de energie van frontman Geoff springt behoorlijk over op het publiek. Er komen behoorlijk wat crowdsurfers voorbij en een fan weet de weg naar het podium te vinden waar hij bijna een duet lijkt te zingen met Geoff. Explosief is ook de versie van (speciaal voor Europa zegt Geoff) Paris In Flames. Beyond the The Visible Spectrum wordt dan weer opgedragen aan een aanwezige fan uit Rusland.
De hele set door is het geluid prima in balans wat me nog even een compliment laat maken aan de geluidsman die naast me bezig is. Geoff’s stem wordt nergens overstemd door de gitaren en zijn screams gaan nergens uit de bocht.
Als afsluiter krijgt Chris Conley de kans even wat meer te knallen door met Thursday mee te zingen tijdens de Buzzcocks cover Ever Fallen In Love (With Someone You Shouldn’t Have). Hier wordt Chris dan ook wat beloond voor zijn moeilijke eigen set. Het stukje nostalgie die de iets oudere emo-crowd vanavond voelt wordt omgezet in een beweeglijke massa.