Met tweede album The Last One liet Circles horen dat de progressieve scene in Australië alive and kicking is. Op The Last One bleek dat deze band wat in de melk te brokkelen had.
Eind november brengt Circles via Wild Thing Records een nieuwe EP uit. The Stories We Are Afraid Of volume 1 is de eerste van het tweeluik. Waar het album The Last One enige uitstapjes naar de djent en de extreme metal heeft, beweegt de nieuwe EP zich meer richting de populaire kant van het proggenre, zonder daarbij hun progwortels te verloochenen.
Met Wonder laat Circles dat meteen merken. Het tempo ligt goed in het gehoor en de melodie is aantrekkelijk. Op de achtergrond is wel een stevige progbasis aanwezig die in de refreinen meer aan de oppervlakte komt en waar drummer David Hunter flink de aandacht opeist. Naar het einde toe nemen enige progelementen meer ruimte in om uiteindelijk uit te lopen in de lekkere rockbasis van waaruit de band begon.
Bliss kent een meer voortvarende start ten aanzien van een proggeluid. Vooral het gitaargeluid van Ted Furuhashi zorgt voor een subtiele verschil, daarbij bijgestaan door het gitaarspel en de zang van Ben Rechter. Het refrein is prettig om naar te luisteren en beweegt zich een beetje in de richting van een band als Papa Roach. Circles weet daarbij in de opbouw steeds verrassende wendingen in te passen zonder dat de ‘flow’ verloren gaat.
Single Sleepwalking heeft dan een zwaarder karakter dan de voorgangers op de EP. Bij het invallen van de zang van Ben Rechter verdampt deze zwaarte enigszins, maar tijdens het couplet wordt er langzaam gewerkt naar een meer heavy proggeluid. Ben Rechter weet zich stemtechnisch goed staande te houden en laat ook hier horen dat hij van meerdere markten thuis is. In de tweede helft zijn er techno-elementen in het totale geluid geslopen die in het samenspel met de onregelmatigheden een bijzonder duo vormen. De richting van de techno-/electropop krijgt nog meer vorm in Echo. Nog altijd herkenbaar als het geluid van Circles is het een compositie die menig meisjeshart sneller zou kunnen doen kloppen. Een hit-in-spé compositie die geleidelijk aan wel steviger van aard wordt en liefhebbers van TesseracT zouden dit wel kunnen waarderen.
De tweede single Dig heeft alle eerder genoemde elementen zeker ook in zich. De single is representatief voor het geluid van Circles. Kracht, melodie en verrassende wendingen zijn in een prettig verpakt progcadeau aangeboden. Het is slechts een kwestie van uitpakken en genieten. Vergeet daarbij het instrumentale stuk halverwege niet.
Met Reckoning wordt volume 1 afgesloten. Lekker zwaar, log en krachtig krijgt de distortionmachine alle ruimte. Na één minuut is het echter de clean zang van Ben Rechter die het verschil maakt en in alle kwetsbaarheid weer aan de opbouw begint. Daarna blijft het een spel van zang en muziek die samensmelten tot een krachtige wervelwind die zich langzaam voortbeweegt.
Op The Stories We Are Afraid Of volume 1 laat Circles horen dat ze binnen het progressieve genre genoeg in hun mars hebben om liefhebbers van Periphery of TesseracT te overtuigen van hun kwaliteiten. De zes composities liggen in het verlengde van de muziek op het album The Last One maar kent wel andere accenten. Ik ben benieuwd of ze dit op volume 2 doorzetten of dat ze daar juist de djentinvloeden meer naar voren laten komen. Voorlopig heb ik genoeg aan volume 1.