De ultieme trip door drugs en oorlogsland. Dit is de plaat waar de inmiddels helaas overleden zanger Layne Staley openlijk worstelt met zijn strijd tegen drugs en de pijn die dit oproept (Sickman, Junkhead, God Smack). Gitarist en zanger Jerry Cantrell zijn inbreng gaat over de strijd van zijn vader in Vietnam (Rooster). Gevolg is dat Dirt een psychedelisch en manische muzikale trip is door de krochten van de hel. Gelardeerd met zwaar aangezette en logge elektrische gitaarstukken aangevuld met een zanger die manisch en enigszins zeurderig klinkt. Het drum en baswerk volgt vaak hetzelfde logge spoor. Een vergelijking met Black Sabbath ligt voor de hand. Net zo goed als dat veel stonerrock bands Alice In Chains als inspiratie noemen. Toch is Alice In Chains in niets een kopie van iemand. Dat komt mede door het contrast die de melodieuze en harmonieuze samenzang van Layne en Jerry creëert ten opzichte van de logge muziek. Het gevecht gaat diep. Luister naar een nummer als Down In A Hole. Dit nummer laat eigenlijk beide kanten van de eerder genoemde strijd zien. Is het de psyche van Layne of is dit een onderdeel van de strijd van de vader van Jerry die verscholen zit in zijn eenmansputje? Hate To Feel en Angry Chair laten in hun titel al duidelijk blijken dat er geen opluchting volgt op deze plaat. Het melancholische Would? voelt als afsluiter van de plaat nog hoopvol aan. Dit nummer is opgedragen aan Andrew Wood, de zanger van Mother Love Bone, die net als Layne later, overleed aan een overdosis. Het nummer wordt later ook gebruikt in de grunge film Singles. Dirt laat geen spaan heel van een eventueel romantisch beeld over oorlog of drugs. Toch is deze plaat een groot commercieel succes. Dat komt door de tijdsgeest, maar zeker ook door de klasse van de band en deze plaat. Door hun muziek weten ze het alternatieve en metal publiek te verenigen. Dirt is wat betreft thema superzwaar, maar de manier waarop dit gebracht wordt is voor velen toch reden genoeg om er met volle teugen van te genieten.
Hoe erg moet je het maken als je deze band moet verlaten om je drugsgebruik? Bassist Mike Starr gebeurt het. Net na het opnemen van deze plaat. Ook Mike is in 2011 overleden aan een overdosis.
Alice In Chains heeft na de dood van Layne tijd nodig om te herstellen. Wel laat Jerry Cantrell in die tijd als solo artiest horen dat zijn invloed op het Alice In Chains geluid enorm is. Jerry schrijft immers het merendeel van de muziek. In 2005 komen er de eerste tekenen van leven. William DuVall neemt verdienstelijk de plaats in van Layne. Zonder overigens dat neurotische van Layne te evenaren.
Persoonlijk had ik het geluk om Alice In Chains met Layne Staley live te zien in het Noorderligt in Tilburg (1993). Een indrukwekkende show. Binnenkort kom ik nog een keer terug op die andere band die daar ook furore maakte.
Alice In Chains