Classic Album: Kaleidoscope – Tangerine Dream

Als we het over vergeten Britse psych klassiekers hebben is dit een album wat absoluut in dat lijstje thuis hoort. Qua sound wordt het album vaak vergeleken met Piper at the Gates of Dawn van Pink Floyd en The Story of Simon Dimopath van Nirvana. Ondanks dat ik dat enigzins kan horen heeft deze band een eigen sound en is het toch herkenbaar 60s psychedelische popmuziek.
Dat is vooral te horen op album opener ”Kaleidoscope”, een simpel catchy nummer en een van de ‘mindere’ nummers op de plaat. Zelfs de nummers die ik minder snel in mijn psych playlist zou zetten zijn brilliant en doen wat ze moeten doen. Vanaf het tweede nummer ”Please Excuse my Face” begint de psychedelische reis pas echt goed en komen de prachtige vocalen van Peter Daltrey goed toen zijn recht. Het gitaarwerk complimenteert dit erg mooi. Het is vooral een zweverig nummer wat fijn wegluistert. ”Dive into Yesterday” is een van die nummers die eens in de zoveel tijd niet meer uit mijn hoofd te slaan is, zelfs als ik dit nummer al even niet gehoord heb. Daar ben ik overigens erg blij mee want het is een brilliant nummer. Wederom erg catchy en psychedelisch. De opbouw van het nummer is erg goed, de drums van Dan Bridgman springen er bijster goed uit en het gaat van catchy naar psych met het terugkomende refrein. Een erg aangenaam geluid met een interessante tekst.
Het gefluit leid een nummer genaamd ”Mr. Small the Watch-Repairer Man” in, wederom fijne zweverige vocalen van Daltrey. Deze tekst kan ik inmiddels wel dromen en is het nummer wat ik samen met ”The Murder of Lewis Tollani” het meest draai van de band. Op dat nummer moeten we nog even wachten, ”Flight From Ashiya” volgt dit nummer mooi op. Ondanks dat ik denk dat ”The Murder of Lewis Tollani” een betere opvolger van het nummer was, is ”Flight From Ashiya” ook een logische keuze geweest. Die 3 nummers passen perfect bij elkaar en hadden zo een goede single voor mijn jukebox gevormd. ”(Further Reflections) in the Room of Percussion” is ook een interessant nummer zowel qua opbouw als lyrics en komt overeen met ”Dive in to Yesterday”, dit nummer blijft ook in mijn hoofd hangen. Instrumentaal gezien zit hier een heel fijn ritme in. ”Dear Nellie Goodrich” is een rustgevend nummer wat het vorige nummer perfect opvolgt.
”Holiday Maker” is wederom een catchy psych nummer en had zo een Beatles nummer kunnen zijn. Hierna slaat het album even een andere richting in met het gesproken ”A Lesson Perhaps”. Een interessant stukje voordat het album afloopt met het epische psych nummer en hoogtepunt van het album ”The Sky Children”. Alles klopt aan dit nummer, van het psychedelische intro stukje die de zweverige vocalen van Daltrey wederom complimenteren tot de prachtige psychedelische lyrics die het nummer kent. Dit nummer kan ik op repeat blijven luisteren zonder het zat te worden. De perfecte afsluiter van een perfect psych album.