Je kent het wel. Dat album dat steeds weer in je playlist verschijnt. Een plaat die herinneringen oproept. Een klassieker die bekend of onbekend is voor het grote publiek. Rockportaal plaatst regelmatig een recensie van een classic album. Dit keer de veertig(!!!) jaar oude succesplaat van synthpop band The Human League.
De Engelse band The Human League zorgt met hun derde plaat Dare voor een daverend commercieel succes. De plaat wordt in Nederland vooral bekend door de megagrote hit Don’t You Want Me. De single wordt geholpen door de, voor die tijd, dure videoclip. Vooral Philip Oakey valt op met zijn opvallende kapsel. Begin 1981 bestond de band echter nog slechts uit Philip Oakey en Philip Adrian Wright. Met de nieuwe leden Joanne Catherall en Susan Ann Sulley als danseressen en (achtergrond)zangeressen ontstaat de succesformule die deze band en plaat zo bekend maakt. De synthesizer deuntjes ondersteunen meestal een herkenbaar verhaal. De melodieuze nummers monden bijna altijd uit in een heerlijk makkelijk mee te zingen refrein en bezitten meestal een erg opvallende synthesizer tune. Luister maar eens naar opener The Things That Dreams Are Made Of, Open Your Heart, The Sound Of The Crowd, Do Or Die en eigenlijk alle andere nummers op deze plaat. Het in verhouding donkere I Am The Law zorgt voor de benodigde afwisseling. De basis van het succes van Dare is dat, ondanks dat de muziek eigenlijk aalglad en alleen uit synthesizers bestaat, emotie hoogtij viert. Het gaat om herkenbare verhalen. De uiterst goed op elkaar afgestemde stemmen van Oakey, Catherall en Sulley helpen om dat gevoel te vertalen. Dat is niet alleen bij die bekende hit zo, maar is ook bij een andere ballad als Darkness voelbaar. Daarvoor stond synthesizer muziek vaak nog synoniem aan ‘koude’ muziek. Verder staat commercieel voor velen vaak gelijk aan plat en gemaakt voor de grote massa, maar de kwaliteit van de muziek op Dare verloochent zich niet. Absoluut catchy, maar door telkens een slim doordacht concept te brengen blijft dit een van de beste platen van de synthpop scene.
Wanneer het weer kan en mag dan gaan The Human League op een speciale Dare tour. Uit ervaring mag ik zeggen dat het live een van de leukste bands is die je kan zien. Geen macho of stoere rockers, maar gewoon een feest aan herkenning en een fijn gevoel. Wie wil dat nu niet?
The Human League