Precies een jaar geleden overleed Budgie frontman en oprichter Burke Shelley. Budgie was een band uit Wales die enorm veel invloed hebben gehad op wereldwijd bekende bands. Zo zijn meerdere nummers van de band gecovered en zijn ze door onder andere leden van Metallica als inspiratiebron benoemd. Toch had de band maar weinig commercieel succes. Burke is in ieder geval een muzikant die niet vergeten mag worden en daarom herdenken wij hem vandaag met het album Bandolier.
Bandolier is het vijfde studio album van de band en werd in 1975 uitgebracht door MCA Records. Het is een mix van heavy metal, hard rock, progressive rock en funk rock. De funky elementen zijn te danken aan het rijke bass spel van Burke Shelley. Album opener “Breaking All the House Rules” is een stevig rock nummer wat wordt gevold door “Slipaway”, een rustgevend nummer. Dit laat al meteen zien dat de band divers was. Zo goed als ieder album van de band wisselt het tempo en de sound mooi af.
“What Do You Want for Your Love” begint met een dromerige intro en wordt al snel lekker funky. Op mijn systeem komt de bass altijd mooi naar voren en met deze Repertoire Records CD van het album is dat geen uitzondering. De kamer wordt rijkelijk gevuld met het spel van Shelley, de gitaren van Tony Bourge en het drumspel van Steve Williams. Shelley’s herkenbare vocalen springen er ook mooi uit, al maken de instrumenten hier het nummer. Dat wil niet zeggen dat de vocalen minder zijn, dit is gewoon een heel goed voorbeeld van hoe sterk de band instrumentaal is.
Iron Maiden fans zullen het volgende nummer wel kennen. “I Can’t See My Feelings” was namelijk de B-kant van “From Here to Eternity”, een van de Fear of the Dark singles. Het origineel kwam 17 jaar eerder al uit op Bandolier. Een top nummer met wederom een rijk geluid en lekker funky. Dat vind ik sowieso mooi aan Budgie, net als Deep Purple zijn ze op een gegeven moment funk elementen gaan toevoegen. Als groot funk liefhebber kan ik het altijd waarderen als rock bands dat doen, zeker als ze een goede bassist hebben.
Het vijfde nummer op het album is geschreven door Amen Corner gitarist Andrew Fairweather Low. Van dit nummer, “I Ain’t No Mountain” zijn fantastische live uitvoeringen te vinden. Budgie maakt dit nummer eigen. Tot slot eindigen we met het welbekende “Napoleon Bona”. Een tweedelig nummer van de band en een fantastische afsluiter. De opbouw zit fantastisch in elkaar en de tekst is sterk. Ook hier zijn een hoop fantastische live versies van te vinden.
Ondanks dat we geen nieuwe muziek van deze band gaan krijgen, want zonder Burke is er geen Budgie, zullen we Burke nooit vergeten. De 11 studio albums die de band uitbracht en talloze live albums die beschikbaar zijn zullen nog jarenlang door fans (waaronder ikzelf) gedraaid worden. Bedankt voor de muziek Burke.