Een uitgestelde show uit december 2021 zorgt er voor dat Claw Boys Claw in de maand juni twee keer in Vera speelt.
De eerste show was op 2 juni, de tweede op 16 juni. Beide shows zijn uitverkocht en er zijn bezoekers die naar beide concerten zijn geweest. Met het nieuwe album Kite is de formatie van Peter Te Bos weer helemaal hot, terug van nooit weg geweest. Samen met gitarist John Cameron vormt hij de ruggengraat van de band die al sinds 1983 Nederland doorkruist.
In een show van bijna twee uur tijd weet de Amsterdamse formatie maar liefst vijfentwintig nummers ten gehore te brengen. Een door de tijd licht getekende Peter Te Bos, strak in pak, en een boordevol energie zittende John Cameron weten hoe ze het publiek moeten bespelen. Als de band opkomt, zie je de pretlichtjes als in de ogen van Te Bos, hij heeft er zin. Met zijn 71 jaar kun je niet meer verwachten dat hij springend over het podium gaat, maar juist door de minimale bewegingen dwingt hij respect af. Zijn stem is nog net zo charismatisch en karakteristiek als voorheen.
Cameron gaat vanaf de begintonen van opneingsnummer Victory Roll volledig op in zijn overrompelende gitaarspel waarbij hij meermalen de uiterste rand van het podium op zoekt, om daar zijn partijen te spelen. Ook bassist Marcus Bruystens zoekt regelmatig de buitenste rand van het kleine podium terwijl op de achtergrond drummer Jeroen Kleijn zich helemaal uit de naad werkt om het hoge tempo in diverse nummers vol te houden.
Een podium dat boordevol energie is en dat is duidelijk merkbaar in de zaal. Bij de eerste nummrs als Old Man Bones, Spacepacepace en Remember staat het publiek nog enigszins ingetogen heen en weer te schommelen. Iets over de helft van het concert worden de nummers ruiger, nummers als Locomotive Breath, Wild en So Mean zwepen het publiek op. Er ontstaat een georganiseerde chaos in de mosh pit waar oud en jong door elkaar heen stuitert. Er is zelfs een bezoeker die zich vanaf het podium in het publiek stort, crowdsurfing bestaat nog!
In de setlist staan maar liefst tien titels van het laatste album Kite, maar de nieuwe single The Stone Trembles ontbreekt. Bij Locomotive Breath mag superfan Claw Boys Dicky de laatste regel zingen van Te Bos. De uit Noordscheschut afkomstige bakker Dick Bosman is waarschijnlijk de grootste fan van de band en duidelijk herkenbaar in de menigte. Terwijls de mosh pit ongecontroleerd heen en weer stuitert trekt Te Bos de zaal in. Met een extra verlengsnoer weet hij tot over de helft van de zaal te komen, al zingend.
Met nummers als Giant Moon, The Horse en So Mean in de toegift, koerst de band af op de ontknoping. Maar niet voordat de hele zaal mee mag galmen met de grootste hit Rosie. Hierna volgen no de nummers Superkid en Dog waarna dan toch de lichten aan gaan. Jammer, wij waren er klaar voor om nog een uur langer door te gaan!