Het klinkt allemaal net zo lekker als het oude werk. De beats beuken er in, de riffs zitten vol met stops en breaks die de nummers altijd een beetje onvoorspelbaar weten te maken. Dez brult en jankt de teksten nog lekker in de microfoon. De distortion is vet en fuzzy. Bij het beluisteren was het bijna onmogelijk voor me om het hoofd stil te houden bij nummers als The Bridges You Burn of Suffer In Silence. Interessante aan dat laatste nummer is dat Al Jourgensen van Ministry hier een gastoptreden op heeft en het dan ook het meest industrial klinkende nummer en verdomd opzwepend.
Enige puntje van kritiek is dat de nummers wat minder variatie lijken te vertonen dan hun eerste albums. Met het oog op hun lange afwezigheid stoort me dat echter wat minder.
Dit is nu-metal zoals het bedoeld is!