De Belgische metalband Cobra The Impaler verraste in 2022 vriend en vijand met het verschroeiend sterke debuutalbum Colossal Gods. Het leverde hen podia op op heel wat grote metalfestivals, zoals Dynamo Metal Fest, Bloodstock, Summer Breeze, HellFest, Brutal Assault, Helldorado, Eurosonic en MetalDays. Gitarist Thijs werd zelfs genomineerd als beste gitarist van de Benelux door het Nederlandse magazine Gitarist. Hun nieuwe album heet Karma Collision en dat is zo mogelijk nog straffer dan Colossal Gods.
The Message was de eerste single van het nieuwe album en dat was een wervelwind van riffs. Mogelijk zelfs de snelst gespeelde riff van het jaar. Heel die track heeft ook een sense of urgency die je in alle lyrics en in de overtuigingsdrift van de muziek hoort: het gaat niet goed met de wereld en met onszelf als individu en met stilzitten gaan we daar niets aan oplossen. Het ontbreekt aan meebrulbare refreinen en ondanks de cleane vocalen zijn de lyrics vaak lastig te volgen, maar uit alles blijkt een zekere ernst en gedrevenheid.
Inzake genre is Cobra The Impaler nog steeds niet makkelijk te vatten. Op internet staat deze Belgische band te boek als progressive metalcore. Dat klopt voor een groot deel, maar er is meer dan dat dat deze band definieert. De energie, de power, de tempowisselingen en het gemiddeld hoge tempo kan je inderdaad ook in de metalcore vinden. Daarnaast heb je de indrukwekkende cleane leadvocals die deze muziek vleugels geeft tot epische proporties. Op dit album komen een paar keer zelfs cleane koortjes langs en die klinken heel fris als tegengewicht voor de oerschreeuw van Manuel. Het progressieve is opnieuw heel prominent aanwezig in de riffs en in de songopbouw. Het drummen klinkt misschien een tikje conservatiever dan op Colossal Gods. Deze keer zat niet Dirk Verbeuren van Megadeth en Soilwork op de drumkit, maar Ace Zec.
Zo vernieuwend als op The Message gaat het zeker niet op elke track van Karma Collision. De tweede single – Season of the Savage – is dan niet eens het tweede sterkste nummer van dit album. Die eer zouden we dan eerder geven aan Shifting Sands, Godless Beyonder of Assasins of Visions. Ook heel spannende en interessante tracks zijn de mysterieuze albumopener Magnetic Hex, My Inferno en titeltrack Karma Collision. Het korte Eye Of The Storm lijkt wat overbodig. Het is behalve kort ook traag, rustig en akoestisch. Maar dat is functioneel om het verschil in de verf te zetten met het harde en snelle van de andere tracks. En de beeldspraak is mooi vertaald naar de muziek: in het oog van de storm lijkt alles inderdaad rustig en kalm.
Het tweede album na een sterk debuut is altijd een dubbeltje op zijn kant. De fans willen meer van hetzelfde en de reviewers verwachten dat de band nog hoger over de lat gaat. Cobra The Impaler laat op Karma Collision horen dat ze hun eigen sound nog uitgekristaliseerd hebben en dat ze tegelijk weer wat gegroeid zijn in de zaken die ze al goed deden.
Deze zomer is de agenda voor Cobra The Impaler inzake zomerfestivals iets minder druk bezet dan vorig jaar, met enkel ArcTanGent in de UK en Alcatraz in België, maar in september kan je deze epische wervelwind live aan het werk zien in de Melkweg in Amsterdam.