Cocaine Piss staat voor noise en punk met een heel grove korrel. Denk voor de muziek aan Neurosis, Nirvana ten tijde van Bleach of de oude UK Subs met daarover het hoge stemmetje van Aurely Poppins, waardoor ze in de buurt komen van bv. Mono Kiri.
Hun debuutalbum The Dancer, dat uitkomt bij Hypertension Records, gingen ze in de Verenigde Staten opnemen bij Steve Albini en dat leverde heel wat vuurwerk op: zowat elke song barst van de energie, o.m. dankzij knap bas-spel, zoals in Plastic Plants. Uitzonderlijk gaan ze de mist in door te drammerig te spelen of teveel richtingen tegelijk uit te willen. In de paar rustigere nummers, zoals titeltrack The Dancer of Average Romance, komen ze in de buurt van the Pixies of Equal Idiots.
Tekstueel zitten sterke stellingnames over gelijkheid tussen de geslachten vaak verborgen onder een laagje malle humor. Zo zijn nummers als Cosmic Bullshit, Shiny Pants of Black Speedo veel maar dan enkel een gekke titel.
Live moet dit een hele belevenis zijn, maar de radio halen zal moeilijk zijn. Ze speelden reeds op Incubate en Roadburn. Binnenkort spelen ze nog in Leeuwarden, Utrecht en Amsterdam.