Andy LaPlagua ragt er weer flink op los op CMBCRST. De dark electro is al een tijd geleden ingeruild voor industrial metal. Combichrist houdt op dit album echter een link met zijn eigen roemruchte verleden. De dark electro is daarom niet helemaal verdwenen. Wat Combichrist groot maakt is de duivels harde beats en – tegenwoordig – heftige gitaren. De door Ministry populair gemaakte imposante geluidsmuur is nooit ver weg. Zo opent dit nieuwe album heftig en direct met Children of Violence, D For Demonic en Heads Off. Het is duidelijk dat Combichrist het best presteert op keiharde ‘in your face’ nummers. Wanneer de band een ballad als Northern Path produceert dan valt pas echt op hoe matig de zang van Andy is. Het schreeuwen en krijsen van Andy komt veel beter over. Verwacht geen nieuwe richting of diepgaande gelaagde muziek. Dit is brute industrial metal die af en toe aardig weet te scoren (zoals op Not My Enemy en Modern Demon) maar overwegend te standaard is (luister bijvoorbeeld naar Only Death Is Immortal, Compliance en Through The Ravens Eye).