Heerlijk avondje stampen op keiharde elektronica. Daar is schijnbaar veel behoefte aan, want het is vanavond uitverkocht. Helaas laat de hele avond het geluid het wat afweten. Bij Priest is dit het meest merkbaar maar ook bij Combichrist duurt het lang voordat de juiste hardheid gevonden wordt. Echt goed wordt het daarom niet. Zeker niet als je het vergelijkt met eerdere optredens van beide bands. Betekent overigens niet dat er niet gedanst, gesprongen en gezongen kan worden, want bij de dwingende beats van Combichrist ga je vanzelf bewegen.
Combichrist speelt vanavond nog een keer een elektronische set. De band is de laatste jaren veel meer industrial metal georiënteerd. Een groot deel van het publiek teert echter nog steeds op de oude vertrouwde dark electro periode. Logisch, want de band maakte zich toen onsterfelijk met een aantal klassiekers. Denk o.a. aan Blut Royale, Feed Your Anger, Get Your Body Beat, This Is My Rifle en Without Emotions. Het zijn overwegend nummers met uiterst aanstekelijke en dansbare beats. De teksten zijn simpel en worden vaak herhaald. Het zorgt ervoor dat iedereen makkelijk mee kan in het feestgedruis. Meezingen (of is het schreeuwen?) en dansen op die herhalende beats is eigenlijk de enige optie als je deze band live ziet. Dat blijkt ook vanavond weer. Naarmate de show vordert gaan er steeds meer mensen overstag om mee te bewegen. Helaas staat het geluid zo matig afgesteld dat het lastig is om onderscheid te maken tussen de nummers. Daarnaast geeft Andy LaPlague zo vaak aan dat dit echt de laatste keer is dat ze deze nummers spelen dat deze show ook routineus overkomt. Nog een keer deze oude nummers (moeten) spelen en daarna gelukkig nooit meer. Dat Andy al tijdens het laatste nummer zingend van het podium afloopt is niet alleen omdat de kleedkamers in Merleyn op een vreemde plek zitten. In het najaar komt de band terug voor een toer. Met een nieuw album. Daar zal de nog steeds rondjes lopende en energieke Andy waarschijnlijk nog veel meer energie van krijgen.
Bij Priest is het geluid eigenlijk abominabel. Vooral de zang springt er nu uit en dat blijkt niet het sterkste punt van de band. Het geluid van de muziek staat veel te zacht. Dat valt op bij de afstelling van de percussiepad en, in mindere mate, de elektrische gitaar. Jammer, want ik heb de band wel eens een beter optreden zien geven. Er zit namelijk best potentie in Priest. Al is het maar hoe men de show vorm geeft met die maskers en een aantal goede nummers die de band rijk is. Vanavond worden we echter vooral geconfronteerd met datgene waar de band niet sterk in is. Jammer…
Uiteindelijk een avond die overeind blijft door de sterke en dwingende dansnummers van Combichrist. Daardoor gaat het publiek tevreden naar huis. Als je kritischer kijkt is het duidelijk dat Andy zelf meer toe is aan de toekomst dan dat hij eeuwig terug wil kijken naar het verleden. Dat is natuurlijk zijn goed recht. Wel denk ik dat het publiek er anders over denkt.