Nu is het voor liefhebbers al langer bekend dat het Noors/ Amerikaanse Combichrist de laatste jaren transformeert van (dark) electro naar industrial metal. This Is Where Dead Begins bewijst dat die (r)evolutie zich verder ontwikkeld. Weinig extreme beats, maar vooral veel elektrisch gitaar en live drumpartijen. Ook nu speelt Combichrist leentjebuur bij andere bands. Zo is Skullcrusher geïnspireerd op Marilyn Manson (uit vorm) en heeft het nummer Exit Eternity stukken in zich die bij The Prodigy horen. Nu is Combichrist nooit een voorloper geweest, maar wist de act wel het geluid van zijn voorbeelden, zoals het toch al imposante Suicide Commando, (tijdelijk) te overtreffen in hardheid en directheid. Op This Is Where Dead Begins is dit echter nooit het geval. De muziek is herkenbaar en herleidbaar naar andere (industrial) metal acts, maar het overstijgt nooit hun niveau. Daarbij blijft dit album een beetje hangen in de jaren negentig/ begin jaren 2000. Invloeden van Disturbed, Prong en, bijvoorbeeld, Coal Chamber zijn aanwezig. Vooral de eerste twee genoemde bands zijn echter veel verder in hun ontwikkeling. Bij Coal Chamber heerst overigens hetzelfde probleem; oude tijden laten herleven zonder iets moderns toe te voegen. Met de weer stijgende populariteit van industrial metal (zeker in de USA) doet Combichrist aardige zaken. Acts als Mortiis en Filter (met wie de band op toer is) hebben dit jaar echter bewezen dat industrial metal veel beter en innovatiever hoort te klinken. Een redelijke plaat voor echte diehards van de band of de genoemde muziekstroming. Voor de echte fijnproevers onder ons zijn er betere platen op de markt.
http://www.combichrist.com/
[iframe id=”https://www.youtube.com/embed/FWCw0blnhN8″]