Complexity presents Animals As Leaders – Patronaat (Haarlem) 20/07/2016

Vanavond staat in het teken van volledig instrumentale, technische muziek en wordt naar ons gebracht door Complexity Fest. Volgens velen is dit soort muziek niet mainstream te noemen, maar de volle zaal spreekt toch boekdelen.
De instrumentale avond begint met stijl als het Australische Plini rustig begint met spelen. Hun muziek zou ideaal zijn als soundtrack voor een astronaut als hij of zij in de ruimte zweeft en zich alleen voelt in het universum. Deze drie heren zijn uiteraard uiterst bedreven in het spelen van hun instrumenten en laten dit gedurende hun set meerdere malen zien, met drumsolo’s, basgitaarsolo’s en uiteraard grandioze gitaarsolo’s. Tussen de stevigheid door is er af en toe ruimte voor wat meer reflectie en nemen de heren je mee in hun reis door het heelal. Het is voor deze schrijver nog steeds een raadsel hoe steeds meer bands deze stijl zo gemakkelijk oppakken en precies lijken te weten wanneer elke noot gespeeld moet worden. Ritmisch staat het de hele avond als een huis en deze aangelegenheid is ook meer voor de gitaarnerds onder ons; vanavond geen theatrale verschijnselen of een vuurwerkshow.
Nadat Plini ons een half uur heeft betoverd, wisselen de drie heren van instrument en drummer en nu staat Intervals voor onze neus. Naast dat het qua logistiek handig is om allebei je bands als voorprogramma te hebben, is de muziek van Intervals meer bedoeld als uitlaatklep voor de gitarist die zich in Plini juist op de achtergrond hield. Zodoende is de muziek van deze band iets meer ‘down to earth’, al is het nog lang geen AC/DC. Men gaat gaandeweg echter wel terugkerende patronen en melodieën herkennen en er zit toch meer een structuur in deze nummers.
Er is echter maar één band als Animals As Leaders. Ik heb deze heren meerdere malen gezien en nog steeds snap ik niet hoe deze drie mensen het talent van twintig muzikanten in zich hebben weten te krijgen. Supergitarist Tosin Abasi heeft ook vanavond zeker geen kramp in de vingers en tovert de meest ingewikkelde solo’s en riffs uit zijn linkerhand alsof het niks is. Deze muziek moet echter niet alleen gehoord worden, maar ook zeker gezien worden. Het is namelijk een complete ervaring; je krijgt respect en tegelijkertijd medelijden met de drummers, aangezien deze mensen zich in alle onmogelijke combinaties moeten bewegen om de muziek haar gestoorde ritmes te geven. Hiernaast zal je het moeilijk vinden om je onderkaak tegen je bovenkaak aan te houden. Ik kan me voorstellen hoe het klonk in Albert Einstein’s hoofd als hij aan het hoofdrekenen was. Ik twijfel er niet aan dat Animals As Leaders een vergelijkbaar geluid produceert. Oude ‘hits’ als Tempting Time en Cafo wisselen zich af met nieuwste plaat The Joy Of Motion en het publiek beloont elk nummer met luid gejuich en een beleefd applaus. Meer zou ook onredelijk zijn, aangezien een dansje op deze ritmes eruit zou zien als een epileptische aanval. Onze hersenen zijn weer gepijnigd na de afloop van deze bijzondere avond. De volgende keer doen we het gewoon nog een keer.