Conception – My Dark Symphony (EP)

De leden van de band Conception uit Noorwegen zijn meer bekend vanwege hun activiteiten nadat de band stopte dan vanwege de band zelf. Zo boekte Roy Khan flink succes met Kamelot, maakte Tore Østby met de band Ark twee fantastische albums en gooide Ingar Amlien hoge ogen in de Black Metal wereld met zijn Crest of Darkness.
Liefhebbers van progressieve Power Metal hebben Conception echter al jarenlang in hun hart gesloten. Na het wel aardige, in eigen beheer uitgebrachte, debuut volgden twee juweeltjes van albums: Parallel Minds en (met name) In Your Multitude. Op deze albums strooide de band met hakkende staccato riffs, melodieuze solo’s en wonderschone zangpartijen. Het vierde en voorlopig laatste album Flow tapte uit een iets ander vaatje; het gaspedaal werd wat minder ingedrukt en de ruwe randjes waren er wat vanaf. Ik vond dat persoonlijk wel wat jammer, al blijft het een heerlijk album.
Nu is de band terug met de EP My Dark Symphony en de single Re:Conception. Dit in aanloop naar het nieuwe album wat nu middels crowdfunding wordt gemaakt en begin volgend jaar zal verschijnen. De nieuwe songs laten zien dat de lijn van Flow helaas verder wordt gevolgd. Bij een release van een nieuwe of mij onbekende band was ik waarschijnlijk positiever geweest, maar dat is nu lastig omdat ik heb ervaren waartoe de band écht in staat is.
De EP wordt geopend met een kort instrumentaaltje waarna Grand Again de echte start is. Het nummer is een prima opener; het is vlot, melodieus, heeft power en de stem van Khan lijkt even zuiver en krachtig als 20 jaar geleden. Hierna gaat het met Into The Wild helaas mis. Het kabbelt maar wat voort en is al snel vergeten. Het wel erg poppy Quite Alright valt onder de categorie “best aardig”. The Moment is een ballad die ondanks het pittige middenstuk weinig indruk maakt. Het afsluitende My Dark Symphony is wederom een ballad die met 6:12min eigenlijk twee minuten te lang duurt om de aandacht vast te houden.
De single Re:Conception bevat als extraatje het nummer Feather Moves. U raadt het al: een ballad, weliswaar een erg mooie.
Concluderend kan ik stellen dat ik blij ben dat de band weer terug is, maar dat ik er zeker meer van had verwacht. De setlist waar de band nu mee toert bevat naast het nieuwe werk ook nog steeds songs als A Million Gods, Gethsemane, Parallel Minds en Roll The Fire. Ik ga er dus vanuit dat het heilige vuur nog niet verloren is en hoop dat het aanstaande nieuwe album daar iets meer van laat horen.
https://conceptionmusic.com