Confessions Of A Traitor – Illuminate

Het begrip komkommertijd lijkt een woord te zijn dat alleen nog gebezigd kan worden in de ‘oude’ tijd. Tegenwoordig in de 24/7 maatschappij is dat begrip min of meer vervlogen. Ook in de muziekindustrie heeft het begrip vakantie geen betekenis meer. De zomer, die voorheen nog wel eens rustig verliep, werd gevuld met nieuwe releases. Zodoende kan het wel eens voorkomen dat een album even door de mazen heen lijkt te slippen. Maar Illuminate van Confessions Of A Traitor is een EP die ook aan het begin van deze drukke en roerige herfst wel wat aandacht mag krijgen.
Illuminate is de tweede EP van de band en het geluid van COAT zorgde ervoor dat ze zich in de kijker wisten te spelen van onder meer Caliban en Architects waarmee ze door Europa en Rusland tourden.
Het geluid dat neergezet wordt is gewoon lekkere pure metalcore zoals men het graag hoort. Bij de opener In Darkness, Ignite The Spark zet COAT meteen in met een portie stevig drumwerk dat door het stevige stemgeluid en een melodisch gitaargeluid krachtig overkomt. De compositie is gezegend met een ferme breakdown die ingeleid wordt door de zangpartij. Een element dat kenmerkend lijkt te zijn voor het geluid van de band, want ook in Through Struggle,Hope Will Anchor Our Souls (feat. JT Cavey of ERRA) is het zang die de voorbode is van een goede breakdown. Het doet een beetje qua spanningsopbouw denken aan Slipknot, maar het geluid erom heen is typisch in de trant van stevige metalcore. Het uptempo karakter in het begin wordt voorgezet in een groovende basis. COAT maakt gebruik van een stilte om de spanning op te bouwen. Iets dat ze in 3. The Light We Posses Is Relentless ook gebruiken om het krachtige karakter meer tot zijn recht te doen komen. Ook deze compositie is gebouwd op een groovende basis waarin de gitaar met de melodielijn een bepalende factor is. De zang is ook hier en in de afronding krachtig neergezet.
The Fires We Burn Are Boundless start eveneens uptempo en hier blijft dat langere tijd zo, hoewel het later wijzigt. De groove wordt eerst bepaald door het drumgeluid, maar later wordt dit over genomen door de gitaar. In een later stadium bepalen beide instrumenten echter voor eenzelfde melodie. Aan het eind van de compositie wordt er heel even geëxperimenteerd met andere ritmes.
Afsluiter Illuminating The Night is de wat vreemde eend in de bijt. Het start akoestisch en de ontembare oerdrift lijkt beteugeld, maar bloed gaat nu eenmaal waar het niet kan gaan en al gauw raast de COAT-trein weer in volle vaart richting verre horizons. Voor het eerst op deze EP wordt er gebruik gemaakt van clean vocals die het sfeerbeeld zeer zeker verrijken. Eerst in samenspel met de grunts, maar in een later stadium worden de clean vocals ook toegepast in de rustigere stukken. Van mij had dit element, los van de kracht van de andere composities, best ook toegepast mogen worden in de andere composities. Wellicht dat COAT dat in een toekomstig album meer gaat laten horen.
Feit is dat Illuminatie een EP is die je aardig omver blaast en niet zomaar in een hoekje mag verdwijnen. De stevige metalcore van Confessions Of A Traitor is een streling voor het oor. Maar dan wel een flinke.