Daar is ie dan, het tweede solo album van Corey Taylor. Natuurlijk is hij bekend als frontman van Slipknot en Stone Sour maar tegenwoordig ook als auteur en acteur. Een creatieve duizendpoot. Die veelzijdigheid toont hij ook weer op dit album.
Met het eerste nummer, The Box, dat meteen sterk leunt op de kenmerkende clean vocals van Corey worden we welkom geheten met de tekst ‘’take a breath and enjoy the show’’. Vervolgens wordt het wat ruiger, een schreeuw opent Post Traumatic Blues, een nummer dat heavier is en wat doet denken aan Stone Sour’s 30/30-150 . Het vrij uptempo Talk Sick leunt op een bouncy riffs met een prettige gitaartoon. Breath Of Fresh Smoke is een mooie ballad die niet had misstaan op een Bon Jovi album. Het krachtige liefdesliedje Beyond, een ode aan Corey’s geliefde Alicia, is het type song waar zijn solo werk in uitblinkt. Catchy maar niet te zoet, en het weet zijn fijne stem prima te etaleren. We Are The Rest klinkt als een vuistpompend classic rock nummer. Voor de liefhebbers van Stone Sour’s uitermate ingetogen Bother is er Midnight. Heerlijk hoe warm Corey daar klinkt. Starmate begint met een vreemd elektronisch geluidje en een gevoelig zingende Corey voor hij een ‘’ah fuck’’ uitstoot en het tempo wordt opgeschroefd. Eén van de leukste nummers van het album. Met Sorry Me heeft Corey weer een dijk van een gevoelige ballad op de plaat staan. Midtempo rocker Punchline herbergt wat bluesy riffs. Op het vorige solo album experimenteerde Corey al met een piano, hier doet hij dat weer, niet onverdienstelijk, op Someday I’ll Change Your Mind. De titel van All I Want Is Hate geeft het al aan, dit is geen ballad maar een opgefokte hardcore song. Lekker voor de afwisseling. Afsluiter Dead Flies heeft iets van een gothic feel.
Deze plaat zal verstokte Slipknot fans in grote lijnen niet blij maken, er staan maar weinig harde nummers op. Liefhebbers van het melodieuzere Stone Sour werk en fans van het eerste solo album zullen wederom smullen. Een prima, vrij gevarieerd modern rockalbum van één van de laatste supersterren in het genre.