Muziekfreak Eric Corton is onlangs een online project gestart. Onder de naam Cortonville probeert hij een heel aantal bands aan het grote publiek voor te stellen. Er is voldoende nieuw talent wat staat te popelen om het podium te beklimmen. Eric Corton heeft een neus voor talent en zorgt er dan ook voor dat de podia worden verrast met leuke optredens. Zo ook de zaal van de W2 in Den Bosch. Vandaag heeft de zaal eenmalig een andere naam. Vandaag heet de W2 Cortonville!
Ja, vandaag is die zondag waarover al een week lang wordt gezegd dat het 21 graden wordt. Ja, vandaag is een van de dagen dat het treinverkeer rondom Den Bosch stil ligt. Ja, vandaag is de dag dat er ontzettend leuke bands staan te wachten op publiek. De liefhebbers laten zich dan ook niet verleiden tot een terrasje en komen graag een kijkje nemen. Als dan ook de allereerste band mag aftrappen is het cafégedeelte van de zaal al erg goed gevuld. De mannen van The Duketown Helldogs bulderen vanaf de allereerste seconde. De zanger staat er netjes op vandaag en brult heel wat teksten op. Met moeite is er wat van de teksten te verstaan, maar het collectief komt wel grappig over. Lurkend aan een biertje luistert hij graag naar het applaus waarna de band weer verder gaat. Ze zijn enthousiast, spelen snoeiharde rock ´n roll, maar het geheel komt rommelig over. Ook het gewenste effect met de megafoon kan dit oordeel niet doen veranderen. Wel valt er niks te zeggen over de energie die op dit vroege uur al van het podium spat. De groep die sinds de zomer van vorig jaar bestaat heeft enkel nog een lange weg te gaan.
Wie al wel een treetje hoger staan op de ladder is Eisenhower. De winnaars van de Demodock uit Groningen zijn de allereerste band die op het hoofdpodium mogen spelen. De show die de meerstemmige formatie neerzet is al van een heel ander niveau. Ze spelen rockmuziek met een knipoog naar de jaren ´70. Al snel blijkt de band ook een ode te willen brengen aan Amy Winehouse. Wel apart om het nummer `Rehab` door een groep mannen te horen zingen. Wel past deze rockversie prima in hun set en valt ook wel te horen waarom Eisenhouwer het Demodock gewonnen heeft. Ondanks dat de band al een eind heeft moeten rijden vanuit het hoge Noorden werken te een prima set af. Over ambities hoeven we dan ook niet te klagen, deze mannen willen wat gaan bereiken en als dit doorzet kunnen ze het best redelijk gaan maken. Het publiek kan het allemaal wel waarderen en applaudisseert na elk nummer. Een geslaagd optreden kunnen de heren dan ook in hun zak steken.
Vervolgens mag de derde band alweer aantreden. In het café is het ondertussen ramvol als Soundwar Stadium de eerste tonen inzet. Deze rockband uit Den Bosch doet het lang niet zo verkeerd. Een heerlijke sound klinkt door het café en het valt op te merken dat het niveau steeds wat hoger wordt vandaag. Ook in Den Bosch blijkt heel wat talent rond te lopen. Het is ondertussen behoorlijk warom ook in het café, want op deze plek is geen airco. Of komt het door het energieke optreden van de band en het enthousiaste publiek? Hun sound doet wat denken aan Foo Fighters, maar ook horen we er andere invloeden in terug. Zo te horen hebben Soundwar Stadium naar veel bands uit de jaren ’90 geluisterd, want er zitten heel wat bekende tonen tussen. Toch slaagt de formatie er in om hier een eigen ding van te maken. Het publiek geniet er ook van en knikt met het hoofd mee. Cortonville heeft dan ook een mooie selectie gemaakt vandaag.
De Zuiderburen zijn ook vertegenwoordigd op deze halte van Cortonville. Uit België komt Wallace Vanborn om de boel even op stelten te zetten. De band kent een matige start, maar weet na een enkeltal nummers de zaal voor zich te winnen. Wallace Vanborn was eerder al op tour met Blood Red Shoes en doen met Cortonville alle zalen nog eens dunnetjes over. En daar is helemaal niks mis mee. De band laat graag het publiek genieten van nummers van hun album “Lions, Liars, Guns & God”. Er zijn een aantal kenners in de zaal en deze zingen hardop de teksten mee. Wallace Vanborn speelt ook stonermuziek, waardoor soms het tempo wat lager ligt dan de vorige bands. Hier moet het publiek wel even aan wennen, maar uiteindelijk gaat de zaal om. Dat kan ook niet anders, want wat zit er een goede drummer in deze band. We herkennen wat trekjes die regelrecht doen denken aan een andere bekende Belgische drummer. Ja juist, Mario Goossens van Triggerfinger. Zo groots als laatstgenoemde zijn Wallace Vanborn nog niet, maar soms kan het heel snel gaan. Aan de energie en wilskracht ligt het in ieder geval niet. De band gaat er helemaal voor, ze geven alles!
Over energieke acts hoeven we vandaag dan ook niet te klagen. Traumahelikopter zagen we eerder al op Paaspop er een grote bende van maken en ook in de W2 is het niet anders. Ze passen met hun kleine drumstel met gemak op het kleine podium in het café en vanaf de allereerste tonen is het genieten geblazen. De Groningers spelen regelrechte garagerock en laten het publiek graag stuiteren. En niet alleen stuiteren, het ruige harde spel blaast iedereen omver. Hun gelijknamige debuutalbum kunnen ze tijdens een show zo goed als helemaal spelen. Geen lange nummers, maar puntige snelle songs is waar het bij Traumahelikopter om gaat. Simpel op drum aftikken en spelen! De term “Speuluh” horen we dan ook veelvoudig voorbijkomen. Het gaat allemaal heerlijk snel in het café en iedereen brult de tekst van “Kids” graag mee, evenals “Room Service”. Deze band gaan we ook dit festivalseizoen ongetwijfeld nog overal zien. Het handige van Traumahelikopter is dat ze weinig plek nodig hebben, ze zouden zelfs in jouw huiskamer hun kunsten kunnen vertonen!
En dan zit de Bossche editie van Cortonville er alweer bijna op, maar niet zonder dat John Coffey van zich heeft laten horen. De band heeft de afgelopen tijd al heel wat podia gezien en ook deze band heeft een behoorlijke live reputatie. Aan hen om dit vandaag waar te maken. Het publiek is nog eenmaal verenigd voor het grote podium en John Coffey maakt de verwachtingen meer dan waar. Een heerlijk stevige set rockmuziek dendert door de zaal. Gierende gitaren is waar het om draait bij de besnorde mannen. Het bulderende stemgeluid van de zanger maakt het geheel finaal af. De band speelde al heel wat shows in de Popronde en ook op Speedfest waten ze van de partij. Geen wonder dat velen de hit “Featherless Redheads” luidkeels meeschreeuwen en er wild gesprongen wordt voor het podium. Nog eenmaal geeft het publiek alles en eigenlijk is dit ook voor John Coffey te zeggen. De mannen weten wel hoe ze een show moeten neerzetten. Ze spelen overigens niet alleen eigen nummers, er is ook ruimte voor een cover. Een weergaloze versie van “Breed” komt voorbij, waarop veelal wordt meegezongen. Het publiek kent wel meer teksten vandaag. Ook de tekst “We walk miles to the end of the road” uit het nummer Romans doet het prima vandaag in Den Bosch. John Coffey overdondert vandaag met hun ruige harde klanken. Het is dan ook de ideale afsluiter voor een zondag voor gitaargeweld. Vaarwel Den Bosch, Cortonville was here!
