Een debuutalbum met zware, logge psych-doom uit North Carolina.
Bassist Garrett Garlington en gitarist Dillon Prentice starten als duo met het combineren van loodzware riffs en psychedelische melodielijnen, samen in de keuken van Garlington. Als snel wordt gitarist/zanger Thad Collis er bij gehaald. Zijn zang en gitaarpartijen zullen de basis van de band gaan vormen. Als daarna drummer Jeremy Grobsmith (The Great Redneck Hope, Matterhorn) toetreedt tot de band, is het kwartet compleet.
De band brengt de EP Demon Dance uit via de opname studoi The Parliament House. Doom metal georiënteerde podcasts en web-zines pakken de EP op en zorgen voor het eerste succes van de band. Aansluitend treedt de band regionaal op totdat de zalen noodgedwongen moeten sluiten. Als gevolg hiervan begint de band met het schrijven voor een volledig album.
In de zomer van 2020 wordt er een begin gemaakt met de opnames. Vanaf de eerste akkoorden van Hellion komt er een log en zwaar geluid door de speakers. Gedragen door een lome baspartij volgt nummer na nummer, grotendeels instrumentaal. En als er al vocalen zijn, dan zijn die puur ondersteunend. Het gaat om de muziek bij deze band, de muziek die je vast grijpt en niet meer laat gaan. In drie kwartier tijd wordt er een dikke muur van gitaarakkoorden omhoog getrokken, bijna ondoordringbaar. De bas voert vrijwel overal de boventoon, onverstoorbaar gaat Garlington door met het teisteren van zijn instrument. Af en toe is er even plek voor een langere gitaarsolo waardoor het geen monotoon album wordt.
Stellar Daeth eindigt met zo’n lange gitaarsolo, vlak voordat Wasteland I en Wasteland II beginnen. In drie kwartier tijd zet de band een goed en strak doom album neer dat zeker naar meer smaakt.
Cosmic Reaper – Cosmic Reaper
556
vorig bericht