Het Finse Coughdust levert met tweede album Worldwrench een brok stonerdoom af die zich kan meten met Caustic van Primitive Man.
Grappig, ik ben ziek en hoest me een ongeluk tijdens het schrijven van deze review. De muziek op Worldwrench is trouwens bloedserieus. Coughdust maakt doom/sludge/stonermetal en ze klinken bijster origineel door zanger Antti Murtonen, die krijst, brult, schreeuwt, rochelt, grunt en daarin echt een eigen sound heeft. Stemacrobatiek noemen we dat. Een ander pluspunt zijn de lyrics geschreven door bassist Peltokangas. Vooral in de nummers The Second Principle en Gripless waarin hij omschrijft dat religie zijn grip verliest op de mensheid, maar dat de mensheid dat niet wil zien/geloven: Madness beneath the stars/Broken fingers of a lesser god/Failure to comprehend/A flock of sheep around the amputee.
Er staan zes loodzware liedjes met refreinen op Worldwrench en dat zijn er misschien wat weinig. Want je wil meer horen, je wilt weten of brulboei Murtonen zijn longen er niet uit kotst. Je wilt weten of Sami Latva (drummer bij Finse grindcoreband Rotten Sound) nog meer solo’s of stonergrooves (titeltrack Worldwrench) uit zijn gitaar kan toveren.
Conclusie: Coughdust maakt met Worldwrench iedere doomliefhebber, stonerfan en metalhead blij. Ze doen gewoon niets verkeerd op dit loodzware album. Heerlijke herrie waarin je helemaal in kunt opgaan.
Op een schaal van 1 tot 10:
9,0