Counterparts heeft zich in de afgelopen veertien jaar gevestigd als een van de grootste namen binnen de melodische hardcore-scene en de Canadezen maken dan ook regelmatig de oversteek naar het Europese vasteland. Hun laatste langspeler A Eulogy for Those Still Here dateert uit 2022 en deze vervolg-EP komt volledig out of the blue. Zo zag dit Heaven Let Them Die volledig onaangekondigd het levenslicht. Deze onverwachte release wekt des te meer nieuwsgierigheid en een luisterbeurt is dan ook onontkoombaar.
Met slechts zeventien minuten en zes nummers wordt de toehoorder in rap tempo murw geslagen door de muren van geluid die Counterparts tentoon stelt. De EP klinkt rauwer en donkerder dan hun voorgaande werk, met een duidelijke invloed van Brendan Murphy’s zijproject End. Deze duistere stijl is direct vanaf de eerste noten van A Martyr Left Alive voelbaar.
Het kenmerkende melodische gitaarspel wordt voortdurend afgewisseld met verwoestende drumpartijen, terwijl de Canadezen moeiteloos schakelen tussen beukende distorted riffs en akoestische passages. Dit dynamische spel houdt de EP fris en spannend. De ritmesectie neemt een prominente plaats in en draagt bij aan een allesomvattend krachtig geluid. Bij opvolger With Loving Arms Disfigured is er juist een hoofdrol weggelegd voor de vocalen van frontman Brendan, die zowel agressief als divers voor de dag weet te komen.
Hoewel de nummers kort zijn, barsten ze van energie. De melodische, scherpe riffs worden afgewisseld met Murphy’s bijna schizofrene zang, die uitstekend samengaat met de talrijke breakdowns. Counterparts klinkt lomp en explosief, maar blijft tegelijkertijd virtuoos en innovatief. No Lamb Was Lost en Praise No Artery Intact bieden instrumentale variatie en eigenzinnigheid, terwijl Murphy vocaal veelzijdigheid tentoonstelt.
De EP wordt afgesloten met het titelnummer Heaven Let Them Die, dat een rustig begin kent, maar in het tweede deel opnieuw de intensiteit opvoert tot een daverend einde. Deze release toont een andere kant van Counterparts, zonder dat de band haar wortels uit het oog verliest. De traditionele elementen blijven herkenbaar, maar worden verrijkt met een vernieuwde scherpte en zwartgalligheid.
Dat dit slechts een EP is, voelt bijna als een teleurstelling. Het smaakt naar meer en doet verlangen naar een volledig album in deze stijl. Heaven Let Them Die is een krachtige toevoeging aan het oeuvre van Counterparts en bewijst opnieuw waarom ze tot de top van de melodische hardcore behoren.