Dit najaar heeft Dynamo weer een aantal geweldige bands geprogrammeerd. Vanavond wordt de reeks afgetrapt met melodic hardcore door Capsize, Senses Fail en Counterparts.

 Als ik rond half 8 aankom bij Dynamo blijkt er een rij voor de deur te staan. Hierdoor kom ik binnen als Capsize al is begonnen. Voor het podium is het kleine podium weer opgesteld en de zaal is aardig vol voor een doordeweekse dag.

Capsize is een jonge band die hard aan de weg timmert. Ze zijn vanaf september constant op tour tot het einde van het jaar. Na deze “Tragedy Will Find Us” tour volgt nog een tour met onder andere Hundreth en Silverstein.

De band speelt agressieve hardcore, waar blijkbaar veel fans op af zijn gekomen. De band krijgt veel respons en als er opnames voor de nieuwe clip plaats vinden begint de zaal goed te bewegen. Een korte felle set geeft aan dat dit niet het laatste is dat we van deze band gaan horen. Het talent is al opgepikt door Impericon en aan de reeds uitverkochte shirts blijkbaar niet voor niets.

Ik moet bekennen dat ik Senses Fail wat uit het oog ben verloren. De cd’s “Life Is Not A Waiting Room”en “Let It Enfold You” draai ik nog met regelmaat, maar nieuwer werk beluister ik niet zo vaak. Geheel ten onrechte blijkt. De band is geëvolueerd van een post-hardcore band naar melodic hardcore, en is al zeven jaar niet meer in Europa geweest. Door de verandering wordt de set aangenaam afwisselend. Regelmatig ontstaat er een pit. Dat de band er zin in heeft blijkt uit de vraag “zullen we de hits spelen of trash? Ach we hebben tijd zat we spelen alles”. Sfeerverhogend werken de serpentines van een ander optreden in Dynamo die losgedreund worden van het plafond.

 Na een vol festivalseizoen met onder andere een optreden op Jera on Air is het Canadese Counterparts weer terug voor een zaalshow. Vanaf de eerste noten gaat de zaal al helemaal los en is het een komen en gaan van stagedives, pits en singalongs. Hoewel ze zeggen dat ze geen headliner zijn blijken ze de meeste respons te krijgen. Ook zijn ze trots weer terug te mogen komen in Dynamo, waar ze hun Europese debuut hadden.

Regelmatig is zanger Brendan Murphy de controle over de microfoon kwijt door wat te enthousiaste fans. Gelukkig werkt het enthousiasme twee kanten op. Er wordt weer een ijzersterk optreden neergezet. Na een luid “bier en tieten” (I don’t know what those words mean, but I’m happy you called us back) volgt het beste deel van het optreden in het encore. Het enige jammere van dit optreden is dat de bindteksten af en toe wat verzanden in de mêlee van geluid.

 Het was weer een mooie avond in Dynamo. Er staat weer een goede groep vrijwilligers en optredens zijn er bijna altijd sfeervol. Ik heb weer zin in het volgende concert.

(Met dank aan Ronny Schatorje voor de input)