Vanavond zijn we in de 013 voor één van de grote metal namen Cradle of Filth. Toen ik las dat ze in de kleine zaal stonden dacht ik terug aan het uitverkochte concert van 2007 in de grote zaal en dacht, dat gaat nooit passen. Maar pas op de laatste dag verkocht de zaal uit, wellicht is de band nu meer iets voor liefhebbers geworden. Er zijn twee support acts, dus daar gaan we eerst van genieten.
Het Nederlandse The Monolith Deathcult is de eerste band van de avond. De stijl muziek die de band zelf als Supreme Avant Garde Death Metal omschrijft is meer een vorm van doom/black metal met flink wat sferische invloeden die over het algemeen uit de backingtrack komen. Frontman, grunter en bassist Robin Kok heeft een diepe grunt die lekker klinkt. De band staat redelijk statisch op het podium, vooral staan en knikken, soms wordt er wat geheadbangt, maar verder niets echt interactie met het publiek. Gitarist en screamer Michiel Dekker laat horen dat hij over een sterke scream beschikt en vult Robin goed aan bij de diepere gruntstukken. De zaal is na de set van vier nummers enigszins enthousiast, maar nog niet helemaal warmgelopen voor de muziek van de heren.
Het Australische Ne Obliviscaris is de volgende band. Wat een verschil met de vorige band. Progressive/extreme/melodic metal, zo noemt de band het zelf. Het is een mix van death, melodic en soms zelfs symphonische stukken, echt geweldig om naar te luisteren. Grunter/Screamer Xenoyr heeft een nogal opvallend uiterlijk, een beetje emo wellicht, maar vooral erg fragiel, tot hij zijn mond open trekt. Geweldige diepe grunts en vette screams zet hij neer alsof het niets is. Frontman en violist Tim Charles zweept mensen op, heeft een geweldige mooie cleane zangstem en speelt nog foutloos viool ook. De zaal staat ondertussen goed vol en de band krijgt eigenlijk iedereen wel mee. De bandleden hebben hun performance tot in de puntjes afgewerkt, op gezette momenten gaan ze allemaal synchroon headbangen, en verder spelen ze goed met het publiek. Je hebt echt wat om naar te kijken. Alleen Xenoyr zou wat meer met het publiek mogen doen, hij kijkt alleen maar omlaag of heeft zijn ogen dicht terwijl hij grunt, screamt en headbangt. Het is leuk om te zien dat een tweetal mensen van Cradle of Filth grappen met de band uithalen omdat het de laatste show van de Europese tour is. In een tutu op het podium, erg leuk. De band speelt een strakke set, die eigenlijk de irritante stroboscoop lichtshow als minpuntje heeft. Dit is zeker een band waar ik meer van wil zien en horen.
Dan is het tijd voor de headliner van de avond Cradle of Filth. Deze Engelse band weet hoe het moet, ze zijn prachtig aangekleed en opgemaakt en ook het podium en de microfoon standaard van Dani zijn leuk aangekleed. De performance van de bandleden is erg goed, alleen de bassist begint wat stroefjes, maar ook hij beweegt later in de set goed mee. De drummer staat achter een plexiglazen plaat waardoor een goed gemixt geluid de zaal in komt.
Frontman Dani Filth en toetseniste Lindsay Schoolcraft zijn beiden erg goed bij stem. Dani grunt en screamt zich overal door heen en zweept het publiek erg goed op tussen de nummers door. Het valt mij op dat hij bij de kenmerkende hoge screams zijn microfoon erg ver weg houd, ik wil haast niet weten hoeveel volume hij produceert met het maken dan die geluiden, want de gewone grunts die ook niet bepaald zacht zijn doet hij met een gewone microfoon techniek dichtbij. Lindsay zingt en spreekt feilloos al haar vocalen, van opera tot duistere gesproken stukken, het klinkt allemaal geweldig. Daarnaast speelt ze op haar gave half ronde synth en performt ze ook erg goed.
De lichtshow van Cradle of Filth is een stuk rustiger dan die van het voorprogramma, pas bij de laatste paar nummers van de set wordt het wederom te veer geflits en te weinig toegevoegde waarde. De afgeladen volle zaal gaat helemaal uit zijn dak op de nieuwe en oude nummers die aan bod komen. De nummers worden vlot achter elkaar door gespeeld, maar wel met genoeg ademruimte om af en toe om een goede moshpit te vragen, die er zeker ook komt.
Met nog een half uur te gaan loopt band van het podium af en het duurt even voor ze weer terug komen voor een encore. Ze hebben een extra intro ingebouwd om weer op te komen, waardoor het publiek nog even wat extra opgejut kan worden. Dani heeft zijn schouderstukken afgedaan en staat nu in een leuk shirt met gaten op het podium te springen. De afsluiters zijn oude bekende nummers, Yours Immortally…, Nymphetamine (Fix), Her Ghost in the Fog, Gilded Cunt en The Forest Whispers My Name de zaak staat dan ook compleet op zijn kop. Cradle of Filth heeft een briljante show neer gezet, strak gespeeld, bijna geen foutje te horen en de zaal… Ja die heeft zich goed vermaakt.
Setlist: Humana Inspired to Nightmare (Intro), Heaven Torn Asunder, Cruelty Brought Thee Orchids, Blackest Magic in Practice, Lord Abortion, Right Wing of the Garden Triptych, Malice Through the Looking Glass, Deflowering the Maidenhead – Displeasuring the Goddess, Queen of Winter – Throned Encore: Walpurgis Eve (Intro), Yours Immortally…, Nymphetamine (Fix), Her Ghost in the Fog, Gilded Cunt, The Forest Whispers My Name, Blooding the Hounds of Hell (Outro)
