Zelf introduceren ze de EP als volgt: “Our new EP is a beast; we are really excited to showcase our melodic side”. En dat is ze gelukt. Niet alleen getuigen de vier composities op de EP van een neus voor goede melodieën. Het geheel klinkt professioneel en volwassen. Muziek met een geluid waar je menig stadion mee zou kunnen vullen.
Met Systematic opent Crnkshft de EP en ik ben meteen getroffen door enerzijds het heerlijke ritme dat doet denken aan Got The Life van KoRn en de rock-met-ballen die door een band als Five Finger Death Punch wordt uitgevoerd. Goede rock met een hoofdletter R die je meeneemt op een goede trip. Wanneer er in een pulserende beat een einde lijkt te komen aan de compositie zorgt een fikse versnelling voor nog even wat hout op het vuur. Ook het daaropvolgende Tears Me Apart klinkt als een klok. In deze compositie weet Crnkshft een stevige riff te combineren met een ijzersterke melodie.
Ook Old Habits borduurt voort op het totale geluid van de band. Zanger Shane “Shanr” Jolie heeft een warme volle stem die zich krachtig staande weet te houden. Het warme timbre doet denken aan de Duitse collega’s van The New Black en dat kun je als uiterst positief zien. De compositie is daarbij gezegend met een mooie gitaarsolo.
De Ep sluit af met Breaking The Silence waarin op gezette tijden aan kracht wordt gewerkt, terwijl de aansprekende riff voortborduurt.
Vier composities is veel te weinig, moet ik concluderen, maar het is daarbij zeker geen straf om de nummers keer op keer te blijven draaien. De ‘grote’ jongens in het rockgenre mogen uiterst succesvol zalen vol krijgen. Het lijkt me echter raadzaam om niet op de lauweren te gaan rusten, maar voorzichtig over de schouder te kijken hoever Crnkshft ze aan het inhalen is.