Cro-Mags – 2020

Na flink wat juridisch getouwtrek met voormalig vocalist John Joseph is beslist dat vocalist/bassist Harley Flanagan officieel de naam Cro-Mags mag voeren. Dat resulteerde onlangs al in het album In The Beginning en nu in een nieuwe EP.
Niet alleen duurt dit album 20 minuten en 20 seconden, het vat ook het jaar 2020 samen in een aantal zeer gevarieerde hardcore songs.
Met een rustige intro zuigt de band ons in een gevarieerde hardcore compositie met, een voor het genre, ongewone lengte van meer dan 5 minuten. Hier geen rechttoe-rechtaan hardcore, maar een samensmelting van metal en hardcore. Soms grooved het zelfs meer dan het beukt!
Titelnummer 2020  heeft een reeks solo’s die ook niet bepaald standaard zijn in hardcore. Zo is er een opvallende solo die klinkt als een rond zoemende wesp. Origineel maar ook wat irritant. Hakkend riffwerk tussendoor zorgt dat de hardcore vibe toch in stand blijft.
Life On Earth is het meest standaard hardcore nummer op deze EP. Lekker strak drumwerk ook! Het tempo en de ‘’gang vocals’’ maken dit een nummer dat gemaakt is om live te spelen. Jammer dat er dat in 2020 maar ook in 2021 niet bij is.
Op Violence And Destruction wordt er verder geëxperimenteerd met een traag dub introotje voordat het gitaar geweld losbarst. De vocalen zijn opvallend clean en doen me wat denken aan Life Of Agony, maar vooral aan sommige songs op Cro-Mags’ eigen album Revenge.
Chaos On The Streets, een aanklacht tegen rellen die wellicht ontstaan zijn uit goed bedoelde protesten, is het meest punk van de songs op de EP. Wat dat betreft past het geluid prima bij de titel.
Alsof er al niet genoeg werd afgeweken van de standaard hardcore sound eindigt de EP met een staaltje experiment wat ik zelden eerder in dit genre hoorde. Niet alleen is de track volledig instrumentaal, er wordt geleend uit de fusion jazz. Vandaar de titel dus. Het klinkt bijna als een jamsessie die per ongeluk op de EP werd geslingerd.
Het mag knap worden genoemd dat een grondlegger van het genre als de Cro-Mags er in geslaagd zijn om met iets vernieuwends te komen. Extra knap is,  dat ondanks de gelaagdheid en het experiment, de EP zich ook nog steeds als vette hardcore plaat laat luisteren.