Culemborg Blues 2019 – (Culemborg) 24/08/2019

Zoals ieder jaar vond op de 4e zaterdag van augustus het gratis toegankelijk festival, Culemborg Blues plaats. De 26e op rij alweer. De weergoden waren in tegenstelling tot vorig jaar het festival dit jaar gunstig gezind dus wij mochten ons gelukkig prijzen met een zonovergoten dag. Omdat het onmogelijk is om in mijn eentje 21 bands op 7 podia te bekijken heb ik mijn aandacht volledig op het hoofdpodium gericht.
En het is de in 1969 opgerichte Nederlandse band Flavium, die dit jaar dus 50 jaar bestaat, die om klokslag 14.00 uur als eerste aan de start verschijnt. Op de grote markt is het dan al behoorlijk druk, en onder toeziend oog van het publiek zet de band een uitermate gedreven set neer. Mooi begin van de dag dus.
Na een korte ombouwpauze werd er voortgezet met de Gary Moore Tribute Band, waarvan ik begin februari al een heel mooi optreden in Weert van heb gezien. En net als in Weert werd hier onder leiding van de Limburgse topgitarist Marcel Coenen een prachtig eerbetoon aan Gary Moore neergezet. De temperatuur was inmiddels dik over de 30 graden maar met de weemoedige ballad Parisienne Walkways weten ze al vroeg in hun set bij mij het kippenvel dik op de armen te krijgen. Maar ook nummers als Still Got The Blues, Walking By Myself en Pretty Woman krijgen hier de uitvoering die het verdiend en worden door het publiek dan ook luidkeels meegezongen.
Vervolgens mocht de befaamde Zeeuwse bluesband, The Juke Joints, die al 36 jaar onafgebroken de podia plat spelen de feestvreugde komen verhogen met hun oerdegelijke blues-rock and rollin’ nummers. Nou dat kan je zanger/drummer Peter Kempe, mondharmonicaspeler, accordeonist en zanger John ‘Sonnyboy’ van der Broek, Gitarist Michel Staat (Boogie Mike) en bassist Derk Korpershoek wel toevertrouwen.  Vanaf de eerste noot gaat de beuk erin en komt het stoom van het podium af, en laten deze vier muzikanten horen dat ze tot de absolute top van de Nederlandse eredivisie van de blues behoren.
De Engelse gitarist Sean Webster mag vervolgens het stokje overnemen en doet dat zoals altijd met verve. Samen met zijn Nederlandse begeleidingsband wordt hier een meer dan uitstekende set neergezet. Naast nummers van zijn in september uitkomend nieuwe album Three Nights Live werd er ook een schitterende vertolking van I’d Rather Go Blind over het Culemborgse publiek heen gestrooid. Zo machtig mooi gespeeld en gezongen, en het is met name het publiek in de voorste rijen dat ademloos staat mee te luisteren.
Dan is het na de ombouwpauze tijd voor de The Cards. Over dit optreden kan ik eigenlijk heel kort zijn daar hun muziek zelfs bij mij, die toch wel van een tandje extra houdt, een beetje teveel van het goede was. En omdat ik na de middag snack verder nog niets gegeten had, heb ik de inwendige mens maar van een lekkere vette hap en drankje voorzien
En natuurlijk was ik weer keurig op tijd terug om Wesley, Niels, JJ en Renzo, bekend als The Dynamite Blues Band te zien. En vanaf het eerste nummer, de  Lester Butler klassieker Automatic zit het tempo er gelijk goed in. In de voor hun beschikbare tijd wordt er een puike show neergezet waarbij stilstaan geen optie is. En ik moet eerlijk bekennen dat niet alleen het publiek maar ook uwe verslaggever laaiend enthousiast stond mee te springen op de muziek.
De Amerikaanse bluesgitarist, zanger Kirk Fletcher mocht deze 26^e editie afsluiten en hoe… Met een mix van blues, jazz, soul en funk wordt hier met zijn kompanen, hammondspeler Stevie Watts en drummer Matt Brown een fantastische show neergezet.  Fletcher speelde de sterren van de hemel en had daar ook zichtbaar plezier in. Man, wat een band, en wat een fantastische muziek. Gewoonweg een zeer geslaagde finale van een hele mooie muzikale dag.