De hoge gil, de snelle drum en gitaar van het eerste nummer, No Stranger To Evil zetten gelijk de toon voor de nummers die volgen, met heerlijke titels als Metal Strike, en Maniac Killer. Bij het opzwepende Lusting To Burn kan ik het gewoon niet laten mijn vuist in de lucht te steken. De riffs klinken smeriger dan een beschimmelde krentenbol door de kale productie, de drums alsof ze gespeeld zijn op een vuilnisbak. Rauw, vuig, metal!
Afsluiter Dance Of The Witches klinkt net iets meer als ouderwetse heavy metal, met vocalen die wat cleaner zijn en wat meer shredding solo-werk.
Niet baanbrekend, maar verplichte kost voor fans van bands als Hellripper, Midnight en Venom.