Zo nu en dan stopt de eigenaar van deze enorme doos (hij weet wie hij is) stiekem wat cd’s in de enveloppe met albums die je wel graag wilt bespreken. Als cadeautje. Zo trof de recensent van dienst in een rijkelijk gevulde enveloppe het album The Empyrean Heaven aan van de progressieve power metal band Cygnus Atratus. Na een paar weken dacht deze recensent op een koude vrijdagmiddag: “laat ik deze cd eens een luisterbeurt gunnen”. Per slot van rekening is deze band wel afkomstig uit België, onze bevriende zuiderburen.
En daar kreeg ik absoluut geen spijt van. Wat blijkt, de negen nummers die dit album telt zijn gewoon hele prima composities die van begin tot eind deugen en klinken als een klok. Oké, opener Ritual neigt vanwege de enorme speed en energie tot voortijdig afhaken. Maar vanaf het tweede nummer keert het tij ten goede. Daarvoor verantwoordelijk is zangeres Marieke Bresseleers. En vooral op het wonderschone nummer Quanying. Een prachtig gezongen semi-ballad die mijn aandacht weet vast te houden. Met ingehouden adem liet ik de resterende nummers tot mij doordringen. En zelfs aan het ruim acht minuten klokkende After All vertilde de band zich niet. Naast genoemde zangeres plaats ik ook een eervolle vermelding voor toetsenman JP Kerkhofs. Die het album voor een deel ook geproduceerde. Natuurlijk valt er altijd wel wat op te merken of te zeuren, maar dat enkele zure woord laat ik gewoon achterwege. Want we hebben hier van doen met een boven gemiddeld progressief power metal album.
Waar ik mij wel aan stoor is dat Cygnus Atratus blijkens de informatie in het cd-boekje bestaat uit drummer Kjell De Raes, gitarist, componist en tekstschrijver Erik Callaerts en basgitarist Benny Vercammen. Dit trio doet hun werk. Naar behoren zelfs. Maar waarom de wonderschone zangeres en genoemde toetsenman niet tot de vaste line-up behoren is mij voorwaar een raadsel. Snel inlijven dit duo!