Danny Bryant – Means Of Escape

Danny Bryant is nog geen veertig, maar Means Of Escape is als ik het goed geteld heb toch alweer zijn elfde studioalbum. Dat is vrij bijzonder met de huidige albumverkopen.
Bryant beschouwt Walter Trout als zijn mentor. Zoals ik in de vorige recensie al schreef heeft Bryant ook muzikaal veel overeenkomsten: de bluesrock is vrij traditioneel, met zwaar aangezette emoties zowel in het gitaarspel als in de teksten. Of je het poetische teksten of niet is een kwestie van smaak, maar veel te raden is er in elk geval niet bij titels als Tired Of Trying, Warning Signs (In Her Eyes) en Hurting Time.
Tired Of Trying is ook de opener en het is meteen een track die zo van Trout had kunnen zijn. In de liner notes vertelt Bryant dan ook dat hij de song schreef na een etentje met Trout waarin die hem zei “just be yourself, but never be afraid to wear your influences on your sleeve”. Dat heeft ‘ie dus meteen gedaan.
De tracks – deze ronde alleen eigen songs – zijn meestal opgenomen met zijn gebruikelijke viermansband (met drums, bas en toetsen erbij) en soms met de big bandbezetting waarmee hij ook toert, inclusief blazers. Die blazers zorgen voor een mooie variatie zoals in Too Far Gone en de lekkere doorstomende track Warning Signs (In Her Eyes). Ruimte voor fijne orgelsolo’s van Stevie Watts is er ook, zoals in de Texas-blues Nine Lives en weer Warning Signs (In Her Eyes). De titeltrack verwijst naar iets wat wij als muziekliefhebbers allemaal wel herkennen, dat muziek je heel blij kan maken maar ook een enorme steun kan zijn in moeilijke tijden. Je Means Of Escape, je uitlaatklep.
Voor het eerst heeft Bryant het album zelf geproduceerd. Eerlijk gezegd merk je dat zo nu en dan wel. Je merkt bijvoorbeeld een paar keer dat een gitaarsolo ineens een nogal plat geluid heeft ten opzichte van de begeleiding. Het toch al vrij gruizige geluid dat Bryant vaak kenmerkt is in Skin And Bone bovendien wel érg basic. Sowieso is het een ballad met alleen akoestische gitaar en zang en omdat Bryant net iets te weinig vocale inhoud heeft voor het tragere werk zou een mooie, warme gitaarklank hier al een heel verschil maken. Live zou dit prima kunnen, voor een studioversie zijn de rafelrandjes net iets té, voor mijn gevoel.
Bryant is nog steeds geen geweldige zanger en dat merk je vooral in het tragere werk als Skin And Bone en Where The River Ends. Als songwriter zit er echter nog steeds groei in. Means Of Escape is een coherente verzameling songs, met de van Bryant bekende rafelrandjes. Of je de vette emotie trekt is een kwestie van smaak. Is dat het geval dan is Means Of Escape een luisterbeurt waard.
Momenteel is Bryant op tournee in Duitsland. In februari en mei volgend jaar doet hij Nederland weer aan.

Danny Bryant website