Danny Bryant – Revelation

Als recensent moet je nieuwe dingen aankunnen, vind ik. Je onderdompelen in muziek die misschien niet tot je dagelijkse luistervoer behoort. Desondanks kan het voorkomen dat je iets uiteindelijk niet bespreekt. Omdat het te ver buiten je belangstelling en kennis ligt bijvoorbeeld. Dan doe je de artiest tekort met een halfbakken recensie. Of, zoals me bij Danny Bryant ooit gebeurde, omdat het album (Just As I Am uit 2006) zo’n grijze bak met clichés was dat ik er niets zinnigs over kon zeggen.
Nu ben ik aan een recensie begonnen en kun je daaruit concluderen dat ik bij zijn tiende studioalbum wel iets te melden heb en dat Bryant dus vooruitgang geboekt heeft. Bryant is een goede vriend van Walter Trout en is ook een bluesknakker uit de Walter Troutschool. Stevig aangezette emoties, zeker in de solo’s, en net als Trout in zijn beginjaren een ongepolijste stem. Die emoties hebben ook een reden: de afgelopen jaren verloor Bryant zijn beste vriend en ook nog eens zijn vader Ken, die jarenlang zijn bassist was. Het is bluesrock die redelijk binnen de lijntjes blijft, maar een scherp randje heeft dat waarschijnlijk bepaalt of je het ofwel allemaal iets teveel van het goede vindt, ofwel juist net dat beetje extra vindt hebben dat het nodig heeft.
Opener Revelation laat direct horen dat Bryant’s stemgeluid wel nog een stap ruiger is dan dat van Walter Trout. In meerdere tracks is naast de gitaar het toetsenwerk ook wat prominenter, wat ongetwijfeld te maken heeft met het feit dat toetsenist Richard Hammerton ook aan een aantal composities heeft bijgedragen. Nou ja, en dat hij de producer van dienst is. Volgens mij toerde Bryant tot op heden voornamelijk met een driemansband, maar na dit album zal daar een toetsenist bij moeten.
Revelation bevat twee covers: Someday The Rains Will Fall van John Mellencamp en May I Have A Talk With You van Howlin’ Wolf. De eerste track is muzikaal mooi uitgewerkt met alleen akoestische gitaar, orgel en piano. Wel komen de vocale beperkingen van Bryant hier wat duidelijker aan het licht. Wellicht kan hij ook nog de vocale stap maken die Walter Trout ooit wist te maken. May I Have A Talk With You is een van de uitschieters op het album. Lekker gierend gitaarwerk, een zangpartij die Bryant helemaal ligt en lekker prominente blazers zorgen voor een nummer dat helemaal in balans is.
Dat ontbreekt elders nog wel eens. Zang, gitaar en toetsen zijn behoorlijk prominent, de ritmesectie en blazers missen daarentegen nog wel eens diepte. De blazers in Liars Testament hadden ook uit een mellotron(sample) kunnen zijn, zozeer zijn ze samengeperst. Truth Or Dare is wat meer rhythm and blues, maar mist een beetje de swing die daarbij hoort.
Walter Trout werd op latere leeftijd een betere zanger en ik denk dat Bryant zich daar ook op zou moeten richten. De songs kan hij schrijven, de gitaarchops heeft hij ook. Zeker als hij zich wat laat gaan, zoals op May I Have A Talk With You en afsluiter Yours For A Song.
Ik heb Revelation met veel plezier beluisterd en ben in tegenstelling tot de vorige keer benieuwd naar wat er nog gaat komen. Eind juni is Danny Bryant in deze contreien te bewonderen en afgaande op zijn Twitteraccount neemt hij een flinke band mee, inclusief toetsenist en blazers.

Danny Bryant website