Dark Sarah – Grim

Filmische metaliconen Dark Sarah beginnen een verbazingwekkende nieuwe sprookjesachtige verhaallijn met hun vierde studioalbum, Grim. De betoverende nieuwe dimensie, die samensmelt tussen kristalheldere zang en voortstuwende hardheid, neemt je mee in de onstuimige maalstroom van hun horrorfantasie-thema. De band introduceert de nieuwe hoofdrolspeler Luna en nodigt je uit in hun mythische wereld van orbs, raven, konijn hoofdige mensen en Mörk, die je in een surrealistisch droomlandschap zullen stoppen. Aldus de bio van de band is dit een veelbelovend album waar menig fan naar uitgekeken heeft. Ook ik ben zeer nieuwsgierig naar het album wat op 17 juli 2020 zal geleased worden via Napalm records. 
Het album steekt van wal met My Name is Luna. Mystereus en filmisch gaat deze intro van start. Eerst heel vredig maar al snel bekruipt je een duister gevoel. Luna stelt zichzelf voor en het verhaal gaat van start. Verder met The Chosen One. Deze zet gelijk de toon van wat we verder op het album kunnen gaan verwachten. Up tempo nummers die bol staan van gave orkest arrangementen. Om de sfeer maar niet te vergeten. Dark Sarah weet als geen ander sfeer te creëren die zowel magisch, spiritueel, duister maar tegelkijk ook weer vrolijk is. Met één vingerknip zit je in de wereld die Grim heet en wordt je meegezogen, steeds dieper het verhaal in. Heidi vertolkt de rol van Luna met verve. Haar stem is zo veelzijdig en magisch dat zij bij elk nummer weer de gepaste stijl vind aan zang. Illuminate is de volgende track. Van deze verscheen kortgeleden nog een videoclip die weer een ander staaltje werk liet horen van Grim. Ook deze track is heerlijk up tempo en heeft een hoog dansbaarheid gehalte.

Melancholia was de eerste track die een kijkje gaf naar het nieuwe materiaal van Dark Sarah. In de video clip werd al snel duidelijk dat het niet zomaar een liefelijk album zou gaan worden maar wel één bol van mystiek en duisternis. Iets wat we zeker al hadden kunnen verwachten van de band. Mystiek is wel waar deze band om bekend staat. Een track vol met wervelende drumpartijen, scherpe gitaarriffs en beukende baslijnen. Gooi daar de krachtige en melancholische stem van Heidi overheen en het is feest. We komen in deze track ook wat meer te weten over het verhaal van Luna. Luna krijgt de magische kracht om haar verleden door een blauwe orb te zien. Het helpt haar alle gebeurtenissen te weerspiegelen en de waarheid te onthullen waarom haar hart bevroren was. Mijn persoonlijke favoriet. Al is het lastig om favorieten uit te kiezen want het hele album zit piekfijn in elkaar. We nemen een flinke tik gas terug met Iceheart. Deze track klinkt heel sprookjesachtig en heeft een hoog Disney gehalte. Als je naar de lyrics luistert kom je er achter dat het niet al goud is wat blinkt. La Folie Verte begint mytisch. Je begeeft je in het bos en hoort allerlei dieren roepen. Deze track doet mij bij vlagen denken aan Sjakie en de chocoladefabriek. De magie is door de hele track voelbaar. De refreinen zetten net wat meer gas bij afgewisseld met wat rustige stukken.
Met The Wolf and the Maiden vinden we onze eerste gast artiest op het album. JP Leppäluoto kenden we al van de vorige albums waar hij de rol beklede als draak. Deze keer vinden we hem in de rol van wolf. Een rol die prima past bij zijn duistere stem.  Ook in de track zelf vinden we de nodige duisternis. Zo horen we  bijvoorbeeld de wolf huilen op de achtergrond. Een prachtig klein detail die net dat tikkeltje diepgang geeft. Verder met The Hex. Wat mij betreft wel het snelste en verrassendste nummer op het album. Vol gas gaan we vooruit met de track die uit nodigt om uit volle borst mee te gaan zingen. De synths maken overuren wat prima past bij deze track. All Ears is de derde track waar we al van mochten genieten. Ook van deze track verscheen al een video. Hij laat Luna zien die een leger aanstuurt van een konijn hoofdig leger. Samen bestrijden ze hun vijand Mörk. Deze track staat bol van marcherende ritmes gecombineerd met de magische stem van Heidi. In deze track maken we voor de eerste kennis met Mörk. Deze rol wordt ingevuld door een tweede gast op het album, Jasse Jatala.

The Devils Peak is wat mij betreft wel het meest duistere nummer wat we kunnen vinden op dit album. Ook deze wisselt wat rustige passages af met stukken die dankbaar gebruik maken van de blast beats. Ook hier werkt de stem van Heidi meer dan prima als een stukje verlichting op de zware orgelstukken en diepe baslijnen. Tijd om vol gas te gaan en alle spelonken van de duisternis op te zoeken met Mörk. De conversatie tussen Mörk en Luna werkt hier prima samen. Cleane vocalen en grunts worden afgewisseld door Jasse. De grunts zijn diep, donker, recht in je gezicht. Voor Luna een geduchte tegenstander die zij zeker wel klappen om zijn oren geeft met haar pakkende stem. De stukken waar zowel Heidi als Jasse samen zingen werken verslavend goed. Beide stemmen vullen elkaar mooi aan. In deze track vinden we uitgebreid ook nog een koor op de achtergrond wat het een mooie dimensie geeft. Deze track is met zijn ruim zeven minuten de langste track op het album. Je zou gerust kunnen zeggen dat het een verhaaltje op zich is.  Je vind hier snoeiharde metal terug maar ook vleugjes jazz. Een combinatie waarvan je denkt hoe kan dit ooit samen werken? Wel, dat kan meer dan prima. Als laatste wil ik de battle tussen Mörk en Luna noemen waar Heidi mag shinen in haar hogere regionen. Als hekkensluiter vinden we The Dark Throne. Een track waarbij we overvloedig synths terugvinden en electro elementen. Een track die wat gas terugneemt op zijn voorganger zonder saai te worden.
Het album om kort te gaan:
Als je van sprookjes houd die niet in het sprookjesbos van de Efteling passen dan zal Grim jou zeker aanspreken. Het album klinkt in eerste instantie vriendelijk en vrolijk. Na meerdere luistersessies bekruipt je al snel de duisternis en de grimmige sfeer van het album. Het album zit zeer divers in elkaar zonder dat het al te moeilijk wordt. De tracks vullen elkaar prima aan. Elke track heeft zijn eigen toepasselijke sfeer en samen vormen ze dan weer één verhaal zonder dat de ene onder doet voor de ander.
Ik kan ook met een gerust hart zeggen dat Dark Sarah weer boven zichzelf is uitgestegen en weer een stukje vernieuwing heeft opgezocht. De sound is nog steeds herkenbaar en die blijft naar meer smaken. Ik moet toegeven dat ik wel iets meer tijd nodig had om echt in het verhaal te komen. Daar waar het met de voorganger, The Golden Moth, heel makkelijk was. Je zat gelijk middenin het verhaal. Bij Grim lukte dat uiteindelijk ook en dan laat het album je ook niet meer los. Het album bezorgd mij meermaals rillingen over mijn rug of laat mij met verbazing achter. Hoe je het ook draait of keert, met elke track ontrafeld zich een prachtig verhaal. Wat mij betreft een prachtplaat die hier al grijs gedraaid is.
Grim tracklisting:
01. My Name Is Luna
02. The Chosen One
03. Illuminate
04. Melancholia
05. Iceheart
06. La Folie Verte
07. The Wolf and the Maiden (feat. JP Leppäluoto as Wolf)
08. The Hex
09. All Ears!
10. The Devil’s Peak
11. Mörk (feat. Jasse Jatala as Mörk)
12. The Dark Throne
Line up:
Heidi Parviainen – zang
Sami-Petri Salonen – gitaar
Erkka Korhonen – gitaar
Rude Rothstén – bas gitaar
Thomas Tunkkari – drums