Het is dat de muziek kwalitatief veel te goed is, want anders had de term ‘guilty pleasure’ de lading gedekt. When Sparks Ignite is namelijk een logisch vervolg op voorganger My Own Shelter. Termen als bombastisch, hip, glad, aanstekelijk, maar ook vet en vol geproduceerd gaan door het hoofd als je deze plaat luistert. Feit is echter dat Darkhaus kwaliteit aflevert in wat ze doen. De muziek voelt als een goede en bekende vriend die op bezoek komt. Het spelplezier spat letterlijk uit de boxen. Verwacht geen nieuwe muziekstroming, maar eerder een hoogstaande voortzetting van wat er al was. Pompende bassen, effectieve drumpartijen en een heerlijk vol gitaargeluid. Daaroverheen zingt Kenny Hanlon weer de sterren van de hemel. Wat een geweldige stem heeft hij toch voor deze muziek. De band (of label) omschrijft de muziek inmiddels als darkrock, maar dan is het wel de light versie. When Sparks Ignite klinkt namelijk vaak als de jongere, vrolijkere broer van Disturbed. Bovendien is Darkhaus iets meer traditioneel hardrock georiënteerd. When Sparks Ignite klinkt alsof verschillende goede muzikanten met elkaar besloten hebben een lekkere, ongedwongen rockplaat op te nemen in plaats van muziek te maken omdat men boos of gefrustreerd is. Feit is tot slot dat er geen enkel slecht nummer opstaat. De muziek gaat er in als zoete koek of de band nu een stapje terug doet met een ballad of dat ze je bestoken met midtempo (goed geschreven) nummers. Toch weer een erg fijne plaat.
http://www.darkhausmusic.com/